BN-ers sturen verlanglijstjes aan de Sint

Uw razende reporter heeft na intensief speur- en tapwerk de hand weten te leggen op menig verlanglijstje van enkele bekende Nederlanders. Niet eenvoudig uiteraard. Weken undercover bij de TNT in de nachtdienst (afdeling post-sorteren, vak “Spanje”, verkleed als zwarte Piet om niet uit de boot te vallen) is geen sinecure. Nogal wat post verwerkt. Met vollopend gemoed hierbij een korte selectie. Ik wil niet alles verklappen.

Wat politici..

Jan Peter Balkenende: Regisseursstoel. Spel: Diplomacy.

Wouter Bos: Cluedo, Monopoly, en een kompas.

André Rouvoet: Elk kinderspelletje is goed genoeg. Mag ik dan ook meedoen?

Maxime Verhagen: geef me nog een kans die JP te wippen.

Alexander Pechtold: nieuwe bagagedrager voor op mijn fiets. Oude is inmiddels versleten.

Femke Halsema: Punnik-pret-pakket. Kant-klossen mag ook. Met groen garen.

Agnes Kant: 10 ritten kaart lichttherapie tegen winterdepressie. Hele jaar geldig.

Mark Rutte: Ik geef graag: de zak!

Arend Jan Boekestein: Een “uit-de-school-klapper” voor mijn bijscholingscursus en/of nieuw baantje.

Rita Verdonk: Iets om nog trots op te zijn. Sint: verras me, ik weet het ook niet meer.

Geert Wilders: Mens Erger Je Niet. Abonnement op de Donald Duck.

Eberhard ter Laan: Visie. Ik heb zelf moeite met integreren.

Eimert van Middelkoop: tinnen soldaatjes voor mijn verzameling.

Camiel Eurlings: Getapt biertje en geef dan meteen de rekening maar.

Guusje ter Horst: zo’n kinky politie pakje lijkt me wel wat.

Wat randfiguren..

Dirk Scheringa: nieuw bankje voor in de tuin. De oude is totaal verrot.

Gerrit Zalm: Dat komische boek van Herman Heijermans: “Op hoop van zegen”.  

Nout Wellink: Boek: Hoe kweek ik geraniums (om achter te zitten).

Agnes Jongerius: mag ik wat eerder weg?

Willem Alexander: Wereld Atlas. Reisgids van Djoser

Maxima: Atlas van Nederland. Creditcard met macro-krediet.

Beatrix: Koekjes voor bij de thee. Ik heb een opvolgingsprobleem. Suggesties?

Wat entertainers..

Andries Knevel: Kist met appelen Ik zit er nog vol van. Doet me zo aan Genesis denken.

Pieter van Vollenhoven: Abonnement op “de waarheid”. Bestaat dat nog?

Herman van Veen: Memory. Maar dan wel met actuele plaatjes.

Jantje Smit: Gele handdoekjes voor het toilet

Frans Bauer: Moet ik hier iets invullen?

Boer: vrouw!

Een kinderhand is gauw gevuld. Zo maar even een korte bloemlezing.

Hele groepen BN-ers nog niet eens gehad. Wel opvallend dat veel VKbloggers ook in die nachtdienst werkten. Wat hebben jullie daar allemaal gelezen? Of: wat zou jij de BN-er willen geven?

De Sint kan al gaan inpakken. Niet de enige. Over een week weten we meer.

Afrika: de volkstuin van China?

veel landen in de wereld grazen de nog aanwezige landbouwgronden in de wereld af. Miljoenen hectares worden aangekocht en/of ontgonnen. Om twee redenen: meer biobrandstoffen (ipv fossiele brandstoffen). Of om de eigen voedselvoorziening veilig te stellen. Ook China is een mega investeerder. Dit blog beperkt zich tot Afrika. Waar ook om de grond ‘gevochten’ wordt, met wisselend succes.

Wat gegevens:
– China met 20% van de wereldbevolking heeft slechts 7% van de landbouwgronden ter wereld.
– En wel: 120 miljoen hectare, 13% van haar grondgebied.
– Door de geografische gesteldheid is dit niet verder uit te breiden. Het verminderd zelfs.
– Dat komt o.a. door de verstedelijking, vervuiling, en verwoestijning.
– Door de toenemende welvaart, wordt de behoefte aan voedsel groter. En diverser.
– Het probleem wordt dus nijpender en nijpender. “Geef het volk brood en spelen”..  

De oplossing:
Li Zhaoxing (vice-minister Buitenlandse zaken): “China will make agricultural cooperation with Africa a key area of cooperation in the coming years”. “We will take more pragmatic and effective measures to push forward the mutually beneficial cooperation.”

“Pragmatic”, en “mutually beneficial”, zijn de bekende thema’s. Zie ook mijn vorige blog: China graaft zich in in Afrika (over delfstoffen). “Win-win”, en “we bemoeien ons niet met interne zaken.”

Een paar cijfers:
Inmiddels heeft China landbouw activiteiten in meer dan 18 (van de 50) landen in Afrika.
In korte tijd zijn er meer dan 1 miljoen (!!) Chinezen geëmigreerd om te gaan boeren in Afrika.
Miljarden worden geïnvesteerd in het opkopen dan wel het leasen van land.
China is daarmee de koploper in dit continent. Koopt volkstuinen, maar dan anders.

Een paar voorbeelden:
 
Congo
In 2007 investeert een Chinese onderneming meer dan een miljard dollar om in dit door oorlog geteisterde land ’s werelds grootste palm olie plantage te gaan ontwikkelen. Doel: biobrandstoffen.
3 miljoen hectare groot!
In 2009 worden nieuwe plannen gemaakt om daar nog een 1 miljoen hectare bij te gaan ontwikkelen.
Samen een oppervlakte zo groot als Nederland (inclusief binnenwateren).

Sudan
Een van de grootste ontvangers van wereldvoedselhulp ter wereld. Maar de regering deelt lustig lease contracten uit met een looptijd van 99 jaar. Investeerders mogen de opbrengsten exporteren.
Vele landen hebben er al in geïnvesteerd. Ook China: 1,5 miljoen hectare inmiddels.

Zambia
Er ligt een verzoek van China om 2 miljoen hectare van haar grond (ongeveer 10% van al de potentieel beschikbare landbouwgrond) te gaan ontwikkelen voor palmolie ten behoeve van biobrandstoffen. Zambia behoort tot de armste landen ter wereld. Meer dan 70% van de bevolking leeft van minder dan 1 dollar per dag.

Mozambique
China probeert de vruchtbare gronden daar al langer te gaan exploiteren. Er is al een 2 miljard (‘zachte’) lening verstrekt voor het bouwen van een stuwdam voor irrigatie, en ze zijn bereid meer dan 800 miljoen dollar te investeren in het bouwen van mega boerderijen. Voor het verbouwen van hun genetisch gemodificeerde rijst. Er wordt al gerefereerd naar: “China’s New Rice Bowl.”
Niet onlogisch: de lokale bevolking eet geen rijst. WA met zijn ‘vier perceeltjes’ (straks in de verkoop) wilde er ook graag investeren.    
 
Angola
Het olierijke land waar China al zwaar heeft geprofiteerd om er zijn grondstoffen uit te kunnen pompen. Maar investeert nu ook in de landbouw. Meer dan een miljard dollar zijn al toegezegd.
 
Zo maar een paar van de landen (van de 18 waar China al actief is).

Grofweg opgeteld (inclusief andere landen) kom ik al aan ruim 12 miljoen hectare in Afrika alleen. Dat is nu al 3 keer Nederland en een 10% uitbreiding ten opzichtte van hun eigen beschikbare landbouwgronden. En ze zijn daar nog maar net begonnen.

De heersers van diverse landen lustten er inmiddels wel pap van. Ze zetten grote stukken land in de verkoop. De bronnen doorlezend kom ik al gauw aan ruim 60 miljoen hectare die “for Sale” is in Afrika op het moment. En niet vrijwillig afgestaan door de Afrikaanse keuterboertjes en nomaden.
Die moeten hun heil ergens anders gaan zoeken. De inkomsten vloeien in de zakken van menig corrupt regiem.

Voor en tegenstanders.
Nogmaals: niet alleen China doet mee aan deze massale grond aankoop. Er zijn er velen. China is (in Afrika) wel de grootste en de meest actieve. Opvallende ‘buitenstaander’ is trouwens Zuid-Korea.
 
De tegenstanders hebben het over uitbuiting van de lokale bevolking, massale ontbossingen (klimaat), verdrijving van de lokale boeren, neo-kolonialisme, en eigen gewin ten koste van de hongerende lokale bevolking in het armste continent van de wereld.
 
De voorstanders hebben het over hulp, het ontwikkelen van de lokale agri-cultuur, het lokaal trainen en opleiden van de bevolking. Dé oplossing om ook Afrika te ontwikkelen tot een zelfstandig continent. Die dan niet meer afhankelijk zou zijn van de massale voedselhulp uit andere landen.

Wie zal het zeggen? De strijd voor voedsel voor eigen behoefte zal alleen maar toenemen met de voorspelde groei van de wereldbevolking naar 9,7 miljard (van 6,7 miljard nu) in 2050.
En die behoefte is niet altijd te halen uit eigen land. Nu al niet.

Heb jij al een volkstuintje?   
 

Extra bronnen: (o.a.)
NRCnext: Er wordt voedsel verbouwd maar niet voor hen
chinafrica: African land for agriculture, the Chinese way
chinafrica: China acquiring land for agriculture
Asian Times: China’s eye on African Agriculture
Chinagate: Africa: Top Option for China’s Agricultural Investment
MS: Land grabs, a direct infringement on land rights
 
Terug lezen:
23/11/09: China graaft zich in in Afrika  
04/11/09: Afghanistan, de bodemoorlog (ook deels over China’s rol)
09/11/08: De grondstoffenoorlog: Het wordt erger en erger.
23/08/08: One World One Dream
11/08/08: Georgië: wie heeft de leiding?
20/03/08: Paaseiland. Metafoor voor onze planeet
28/01/08: Oorlog? Het is al lang oorlog en dat zal alleen maar erger worden..
 
Plaatje: hier (ook interessant artikel).
 

China graaft zich in in Afrika

Waar het westen nog met de grondhouding worstelt dat afrika ons hard nodig heeft, heeft China ontdekt dat zij  afrika hard nodig hebben. En maken daar flink werk van. China zit vol met mensen maar niet vol met grondstoffen. Afrika wel. Oplossing: mensen kan je exporteren, grondstoffen kun je importeren. China graast de wereld af.  Afrika is speerpunt. Op geheel eigen wijze. Een kort overzicht.

Een paar cijfers (2008):
–          Totale handelsomvang met Afrika: 107 miljard dollar, 45% meer dan in 2007. (2003: 18 miljard).
–          1/3 van alle olie importen van China komt inmiddels uit Afrika.
–          Meer dan 500.000 Chinese bouwvakkers zijn er al hard aan het werk.

China en de Chinezen.
Een voor ons wonderlijke combinatie van andere cultuureigenschappen.
–          “Prosperity” en “longevity” zijn hoge individuele waarden van de Chinees.
–          Individueel: ze zijn bereid een veer te laten zolang ze het gevoel hebben er persoonlijk beter van te worden. Pragmatisme in een bijzondere vorm.
–          Een uitdaging voor de leiders: 1,3 miljard Chinezen staan te trappelen van ongeduld individuele rijkdom te verwerven. Het is het enige land dat al 20 jaar de economische groei moet dempen (gemiddeld 10% per jaar). Om de groei te kunnen managen, en het volk rustig te houden.
–          De internationale ‘oplossing’ vanuit de regering: bemoei je niet met ons, dan bemoeien we ons niet met jou. Nieuw? Nee. Gekopieerd van de Russen. In de jaren 50 (na China’s inval in Tibet) tot dogma verheven en omschreven in de “Vijf Principes van Vredige Co-existentie”. Kern principe: wederzijdse non-interferentie in elkaars interne zaken. China maakt sindsdien dankbaar gebruik van dit argument.

2005 een cruciaal jaar.
China roept 2006 uit tot het China-Africa jaar. Een heus Afrika”policy document” wordt wereldkundig gemaakt. Gaan met die banaan! Hoge politieke leiders struinen Afrika af om bilaterale overeenkomsten te sluiten met wie maar wil. Basis: “business is business, don’t mix business with politics”. “Win-win” situaties stellen zij en hun bilaterale partners.  

De nijpende tekorten van China? Voornamelijk olie, koper en cobalt.

Een paar voorbeelden in vogelvlucht:

Angola
Alle grootmachten hebben er om ‘gevochten’. Belangrijkste reden: olie.
China voorziet inmiddels Angola met miljarden aan “soft loans” in ruil voor olie. Inmiddels wordt er meer olie uit Angola geïmporteerd dan uit SA. China bouwt mee aan de opbouw van de infrastructuur van Angola. Telecommunicatie, spoorlijnen (“de koper route” vanuit Zambia) wegen, bruggen etc. Geen uitzondering overigens dat in deze (ook in andere landen) contracten wordt geëist dat minimaal 70% van de ‘bouwvakkers” Chinees moet zijn.
 
Zambia
Centrum van de ‘koperbelt”. Spoorwegen en mijnlicenties. 60% van de export van Zambia bepaald dit strategische erts. China zit er midden in.
 
Nigeria
Waar onder politieke druk Westerse ondernemingen terughoudend worden, ruikt China aan de mogelijkheden van dit olierijke land. Zelfde strategie: infrastructuur (Chinese arbeiders) en wapenhandel. In ruil voor olie. De barrelsstroom komt inmiddels flink op gang.

Sudan
Voornamelijk olie in ruil voor wapens. Naast Angola de grootste olie exporteur van Afrika naar China.
Volledig in lijn met hun beleid zegt een Chinese vertegenwoordiger: “As the Darfur issue is not an internal affair of China, nor was it caused by China, to link the two together is utterly unreasonable, irresponsible and unfair.”. Het land is vergeven van de Chinezen. En niet rond de vluchtelingenkampen.

Tsjaad
China bouwt een oliepijplijn naar Kameroen, raffinaderijen voor de inmiddels door hun opgepompte olie en een telecom netwerk. Mede mogelijk dankzij een miljarden injectie van de wereld bank, mits de projecten zouden bijdagen om de armoede te bestrijden. China en Tsjaad vinden het geld goed besteed. (Plaatje van deze site.).

Zimbabwe
China wordt wel eens gezien als de “only major international supporter” van Zimbawe.
Leverancier van o.a. Platinum. Ze halen ook wel eens een zeperd:  Ship of shame, een schip vol wapens voor Zimbabwe. Uiteindelijk neergestreken in Angola.    

Congo
Te midden van verschrikkelijke burgeroorlogen verleend China miljarden dollars voor koper in ruil voor het bouwen van infrastructuur (door Chinezen, nodig om het koper te vervoeren). Cobalt is de tweede ‘worst’. In elke hybride (energiezuinige) auto zit 2,5 kilo Cobalt. Het land zit ook vol goud. Er wordt jaarlijks alleen al 40 ton goud uit Congo gesmokkeld. Allerlei rebellen groeperingen kopen er wapens en munitie van.

Mozambique
Puur vanwege de WA actualiteit hier nog even in het lijstje. Niet veel te halen hier voor de Chinezen. Nou ja, wat hout. Desondanks actief. Het parlementsgebouw is al wel door Chinezen gebouwd. 😉 

Tot zover even, genoeg leesvoer al. En dan heb ik het nog niet eens gehad over:
Uganda , Liberia , Zuid Afrika, Malawi, Ethiopie , Sierra Leone, Egypte, Equatorial Guinea, Tanzania, Kameroen, Algerije, Marokko etc.

Oh ja: Nog een paar redenen voor China:

–          Afrika met 800 miljoen inwoners is ook een leuke potentiële afzet markt voor China. Als je die kunt openen ben je spekkoper voor je ‘goedkope t-shirts en schoenen’.
–          25% van de landen in de wereld zijn Afrikaanse landen. 25% van de stemmen in de VN

Verder: met meer dan  2250 miljard dollar aan reserves op zak (en groeiend) zoek je naar mogelijkheden om die te investeren. Westerse dollars. Daar kun je wel een potje mee breken.  

Op 14 november komt Trouw met een ‘verdiepend’ artikel in de krant: China kan niet tippen aan de VS naar aanleiding van het bezoek van Obama aan China. De grote leenheer van zijn failliete boedel inmiddels. Boeiend om te lezen hoe je jezelf een rad voor de ogen kunt dragen als je je niet wilt verplaatsen in de cultuur van een ander en slechts redeneert vanuit de eigen cultuur.

De grondstoffenoorlogen worden op geheel verschillende manieren al langer meedogenloos gevoerd. Obama denkt nog na hoeveel extra soldaten (10.000?) er naar Afghanistan gestuurd moeten worden. China stuurt 100.000-en bouwvakkers Afrika in.

De toekomst zal ons leren wie aan wie kon ‘tippen’.

Verder lezen:  
Het vervolg op dit blog:  Afrika, de volkstuin van China

Terug lezen:
04/11/09: Afghanistan, de bodemoorlog (ook deels over China’s rol)
09/11/08: De grondstoffenoorlog: Het wordt erger en erger.
23/08/08: One World One Dream
11/08/08: Georgië: wie heeft de leiding?
28/01/08: Oorlog? Het is al lang oorlog en dat zal alleen maar erger worden..
 
Extra bronnen:
CFR.org: China, Africa and oil.
CFR.org: Chinas rising role in africa
Chinese embassy.org: China Africa relations Aardig inkijkje hoe de Chinezen het bekijken.
IPCS.org: The dragon on Safari (PDF)
Heritage.org: Chinas grab for influence and oil

Ik doe Gods werk

lloyd blankfein  (ceo van goldman sachs) meldde dit vorige week in een interview in The Sunday Times. Een bijzondere openbaring van deze opperste baas van het bankwezen aan alle gelovigen en ongelovigen. De machtigste baas van de machtigste bank ter wereld met zijn tentakels in alle hoeken en gaten van de wereldeconomieën. Ik kon mijn oren niet geloven, en dat terwijl ik al van mijn geloof was gevallen. Het zette me weer aan het denken.   

Goldman Sachs.
In een spraakmakend  artikel in Rolling Stone schrijft Matt Taibbi over Goldman Sachs:

“Het eerste dat u van Goldman Sachs moet weten, is dat ze overal zitten. De machtigste zakenbank ter wereld is een grote vampier die als een inktvis zijn tentakels over het hele gezicht van de mensheid heeft geslagen en meedogenloos het bloed opzuigt daar waar het naar geld ruikt.”

In dat artikel wordt betoogd dat Goldman Sachs een essentiële rol heeft gespeeld de markten zodanig te manipuleren (bubbels) dat er een crisis ontstond om er vervolgens zelf steenrijk van te worden. Sinds 1920 en tot nu aan toe, inclusief de laatste crisis, waar we nog midden in zitten.

“De formule is relatief simpel: Goldman Sachs positioneert zichzelf in het midden van een speculatieve zeepbel, en verkoopt aandelen waarvan ze weten dat die waardeloos zijn. Zo verzamelen ze enorme sommen geld uit de lagere echelons van de maatschappij met de hulp van een zwakke en corrupte staat. Als de bel uiteindelijk knapt en miljoenen burgers met de ellende zitten, begint het hele proces weer van voren af aan.”

Saillant ‘detail’: de bank is ook nog eens de kraamkamer van vele hoge posities in het Witte huis. Voorbeeld: De financiële machtigste man van Amerika , Henry Paulson  komt rechtstreeks van Goldman Sachs (Blankfein’s voorganger). Toen hij daar wegging nam hij overigens nog even 200 miljoen dollar mee. Dat kon niet anders was zijn excuus.
Over zijn betwistte rol tijdens de crisis en de aanloop er van, verwijs ik gemakshalve naar de vele artikelen op internet.

“Ik doe Gods werk”. De vervulling.
De eerste gedachte die bij me opkwam toe ik het las: misschien heeft hij nog wel gelijk ook!
Het oude testament lezend (“Gods woord”) kan ik me niet ontrekken aan de gedachte dat ook hier meedogenloos werd opgetreden uit eigen belang.
Als naar Goldman Sachs wordt verwezen als “The Greatest American Bubble Machine”, dan ken ik nog wel een zeepbellen generator. “Megalomane Egomaniakalen” onder elkaar?

De tweede gedachte die mij bij me opkwam: maar wat als God niet bestaat? Hoe kan je dan zijn werk doen? Hij is niet de enige die beweert een Goddelijke missie te hebben. Velen gingen hem voor.

“Ik doe Gods werk”. De penitentie.
Al mijmerend werd ik weer ingehaald door het actuele nieuws. Blankfein is blijkbaar te biecht gegaan bij zijn Goddelijke werkgever. Ik lees ineens een bericht in de NRC van 18 november waar ik lees:

Hij verontschuldigde zich voor het deelnemen van Goldman Sachs aan „activiteiten die duidelijk fout waren en we hebben reden om spijt daarover te hebben”.

Wereldnieuws! Tot inkeer gekomen?

“Ik doe Gods werk”. De werkelijkheid.
Vol trots meldt Goldman Sachs dat de winsten weer ongekend hoog zijn inmiddels. Reden voor Goldman Sachs om rond de kerst de grootste bonussen uit te gaan delen sinds het bedrijf 140 jaar geleden werd opgericht. Maar hoe kan dat nou? Riep Obama niet dat dat maar eens afgelopen moest zijn? Hij roept wel meer, maar heeft hij iets te vertellen?

De Vice-Voorzitter van Goldman Sachs International Lord (jaja, daar heb je Hem weer) Griffiths hield recent een speech in London over “moraal en markten” (ik kom niet meer bij..).
Zijn onthutsende boodschap:
“tolerate the inequality as a way to achieve greater prosperity for all”
 
“Daar zult u het mee moeten doen” zou de rijdende rechter zeggen. Je moet maar durven. Hij durfde.

“Ik doe Gods werk”: de toekomst.
Velen voorspellen dat de echte naklap nog moet komen van de huidige crisis.
Het zou zo maar kunnen. Ik hou er rekening mee.
Bij crises zijn het de gelovigen die veelal verwijzen dat het de wil van God is.

In de directiekamer van Goldman Sachs vinden ze dat ook.  

Gods-Allemachtig! Wat een bende!!

 
 
Terug lezen:
Megalomane Egomaniakalen en Klokkenluiders
Volkswoede over bonussen terecht?
Barstende bubbels en buitelende_beurzen, na 1900.
 
Plaatje van Lloyd Blankfein kom hier vandaan.
 

Niemand zit te wachten op de waarheid”

Een onthutsende uitspraak van pieter van vollenhoven  gisteren in pauw & witteman. Tot twee maal toe nog wel. Hij maakte deze opmerking naar aanleiding van zijn pleidooi voor beter onafhankelijk onderzoek. Als voorzitter van Onderzoeksraad voor Veiligheid en inmiddels tientallen jaren ervaring met het doen van onderzoek naar diverse rampen, heeft hij er lang voor gevochten dat die onderzoeksraad kon werken met een wettelijke bescherming. En uiteindelijk gekregen.

“Niemand zit te wachten op de waarheid”
Een wettelijk bescherming voor diegenen die informatie verschaffen. Noodzakelijk in zijn visie omdat anders bijvoorbeeld het O.M. weg zou kunnen lopen met de onthullingen hem gegeven. Dat kan nu niet. Een cruciaal punt!

Nog een bescherming: er kan in zijn rapporten niet geschrapt worden. Door niemand, “tenzij ik het zelf doe.” voegde hij er(glimlachend) aan toe.  

“Niemand zit te wachten op de waarheid”
Hij refereerde ondermeer naar de vele onderzoekscommissies die onder andere door de overheid worden ingesteld om een en ander uit te zoeken. Onder andere werd de Commissie Davids genoemd (Irak onderzoek). Waar blijft dat rapport overigens? Het zou 1 november klaar zijn.  Ook de onderzoeken naar de DSB affaire werden genoemd.

Uiteraard merkte hij op dat hij niet wilde suggereren, dat als er niet een dergelijk wettelijk bescherming was, dat niet automatisch betekent dat onderzoeksrapporten niet onafhankelijk zouden kunnen zijn.
Klopt, maar wie zal het zeggen?    

“Niemand zit te wachten op de waarheid.”
Waarom onthutsend? Ik twijfel niet aan zijn lange ervaring als onafhankelijk onderzoeker. Ik twijfel ook niet aan zijn hoog gehalte aan ervaringsdeskundigheid. Ik twijfel (in zijn functie) ook niet aan zijn integriteit. Wat me dan opvalt is dat, op basis van zijn tientallen jaren ervaring op hoog niveau, Pieter van Vollenhoven tot deze conclusie komt. Feitelijk een bijzonder trieste constatering. Het is dus nog erger dan ik al kon vermoeden. Kan de waarheid zo confronterend zijn?  

“Niemand zit te wachten op de waarheid”
Pieter van Vollenhoven is lid van het Koninklijk Huis. Jan Peter Balkenende moet verantwoording afleggen over de uitspraken van leden van dat Huis. Zou ik in de kamer zitten, dan zou ik een spoeddebat aanvragen met hem. Dan mag hij uitleggen dat ook hij volgens deze uitspraak niet zit te wachten op de waarheid. Met zijn verwoedde pogingen het Irak onderzoek tegen te houden heeft hij de schijn niet mee.

 “Niemand zit te wachten op de waarheid”
Ik kon er slecht van slapen. Deze uitspraak zoemde steeds door mijn hoofd.
“Niemand”?. De vraag die ik maar niet kon beantwoorden: Ben ik dan de enige??
 
 

Placebo Politiek

placebo’s blijken uiterst krachtige medicijnen te zijn. Het woord is afkomstig uit het latijn: “ik zal behagen”. Alhoewel de placebo geen enkel werkzaam component bevat, kan het slikken er van al genoeg zijn om genezing te bewerkstelligen. Het menselijk brein is dus tot wonderlijke dingen in staat. Het zogenaamde “zelfgenezend vermogen”. We kunnen onszelf in voorkomende gevallen onszelf genezen! En lang niet altijd is er een formeel medicijn voor nodig.

Dat farmaceutische industrie worstelt uiteraard met dit effect. Ze worden gedwongen zogenaamde dubbelblind onderzoeken uit te voeren. Hierbij wordt het effect van de placebo, vergeleken met het effect van het benoemde werkzame medicijn. Als er een significant verschil optreedt (ten positieve) , dan mag dit als klinisch bewijs opgevat worden dat het medicijn werkzaam is. In de bijsluiter moet dan nog komen te staan wat eventuele nare bijverschijnselen kunnen zijn.

Waar de farmaceutische industrie niet aan mee wil werken (verrast?)  is om te onderzoeken in hoeverre een placebo werkzaam is in vergelijk tot het niet toedienen van een placebo. Stel je voor immers dat een placebo 80% effect heeft, en het dure medicijn ‘maar’ 90%. Dat kan een significant verschil opleveren. Maar ten opzichtte van wat? Is dat de meerprijs waard?
Waar ze ook niet aan mee wil werken is welke factoren bijdragen aan het placebo-effect. Ze maken er wel gebruik van hun echte medicijnen aan de man te brengen overigens..

Maar gelukkig is er wel onderzoek naar verricht. Tegen de stroom in, maar toch.

Enkele resultaten van de onderzoeken.
– belangrijkste “ingrediënten”: geloof, hoop, en verwachting.
– het proces is belangrijker dan het middel.
– het enthousiasme en zekerheid van de behandelaar is een belangrijke factor.
– de congruentie van de behandelaar: “hij moet zeggen wat hij doet, en doen wat hij zegt”
– een duur placebo werkt beter dan een goedkoop placebo.
– meer pillen werken beter dan één soort pil.
– nieuwe ‘medicatie’ werkt beter dan een oude.
– zelfs de kleur is van invloed.

Ethiek:
Werden in de jaren ‘50-‘60 nog heel regelmatig placebo’s voorgeschreven. Inmiddels wordt in de medische ethiek dit als on-ethisch aangemerkt. Een belangrijke verschuiving!

Politiek.
Al lezend en door-mijmerend over het placebo effect, zag ik meer en meer parallellen met de politiek (behandelaars) en ook de kiezers (de slikkers). Macro, micro, van links tot rechts en van onder tot boven.
Moet ik namen noemen? Roept u maar.. Wie niet? De een overigens succesvoller dan de ander. Niet alle politici beheersen hun ‘vak’. Anderen behandelen ten volle. Wachtkamers vol. De slikkers stromen vol vertrouwen toe. In de hoop en verwachting ergens van genezen te worden.

Enkele parallellen, naast het hierboven gegeven evidente lijstje resultaten natuurlijk:

Waar het in de medische wetenschap al langer als on-ethisch wordt gezien het middel toe te dienen, wordt het door de politiek snelstens uit de kast getrokken.

Waar de politiek zichzelf regelmatig op de borst klopt over behaalde resultaten, zijn veelal de belangrijkste ingrediënten: “geloof, hoop, en verwachting.”

Worden er ‘echte’ medicijnen uit de kast gehaald, dan blijkt vaak het middel erger dan de kwaal. Zonder bijsluiter, vele nare bijwerkingen. Er wordt ook nog eens een te hoge prijs voor betaald.

De slikkers van dit alles hebben een rotsvast vertrouwen in het toegediende placebo. En doen er alles aan om aan te tonen dat het werkt ook nog. De behandelaar bevestigd ze in dat geloof. Congruent.

Volksziekte nummer 1: goedgelovigheid.
Een hardnekkige ziekte, die al duizenden jaren met pandemische proporties over de aardbol raast. Uiterst besmettelijk ook nog.

Geen placebo, noch een werkend medicijn is er voor gevonden waarbij een goede werking is aangetoond. Het virus lijkt schier onbehandelbaar.

Waarom niet?

Misschien werd het antwoord daar al voor gegeven door Galenus (130-200 n. Chr.).
Die stelde toen al dat het de taak van de behandelaar was het zelfgenezend vermogen te ondersteunen en te bevorderen.
En dat is nu juist wat er niet gebeurt in relatie tot juist deze ziekte.

Het is juist voor deze ziekte niet in het belang van de behandelaar. En de slikker moet dat dan maar slikken?

Dan is de cirkel weer rond.

Als de behandelaars ons niet willen behandelen, dan moeten we als burgers en kiezers meer gaan vertrouwen op ons eigen zelfgenezend vermogen. En elkaar de wel werkende medicijnen en zelfs placebo’s (“ik zal behagen”) toe dienen. De behandelaar houden het echte medicijn (de waarheid) immers achter de door hem gesloten deuren.  

En geen vrede hebben dat het medicijn niet beschikbaar gesteld wordt.

En daarmee vrede bereiken. Er is te veel oorlog.

  
Plaatje (deels) geleend van: www.ideachampions.com

Marionetten van Israël zijn we allemaal

“Koning, keizer, admiraal: israël willen we allemaal.” Het kon zo maar dé nieuwe carnavalskraker worden. van geert wilders tot wouter bos: Israël kan doen en laten wat het wil, maar wij steunen ze tot in het extreme! Grenzen worden overschreden. Maar ‘wij nederlanders’ blijven uitgesproken en volmondig en uitgesproken achter israël staan. Ik heb er inmiddels de mond van vol. Met een onuitwisbare vieze smaak ook nog.
  
Deze week werd in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een verzoek tot een “geloofwaardig” onderzoek door beide partijen in de Gaza-oorlog aangenomen. Dit naar aanleiding van resultaten van een onderzoek onder leiding van Goldstone (op verzoek van de VN) naar vermeende oorlogsmisdaden in de Gaza oorlog. Belangrijkste conclusie: Zowel Israël als Hamas hebben de grenzen van de het internationaal oorlogsrecht overschreden. Het moest maar eens afgelopen zijn met het straffeloos schenden van mensenrechten wil er ooit vrede kunnen komen daar. Niet mis te verstaan dacht ik nog.

Aangenomen! Met “overweldigende meerderheid”. 114 voor, 18 tegen, 44 onthoudingen. Niet allen dus.

Amerika (Obama, waar blijf je?), Israël (“woedend”), Nederland, Duitsland en Italië stemden (o.a.) tegen. Engeland en Frankrijk (o.a.) onthielden zich van stemming.

Nu bouwt Nederland inmiddels een reputatie op om “geloofwaardige” onderzoeken tegen te houden (Irak, waar blijft het vóór 1 november beloofde rapport?). Dit is wederom een illustratie daar van. Als je een onderzoek tegen wilt houden, dan wek je op zijn minst de schijn op iets te verbergen te hebben. Of reduceer je jezelf tot klapvee bestaand uit makke schapen.   

Links, en midden in de politiek.
Natuurlijk is aan iedereen duidelijk dat Verhagen (heel CDA) aan de leiband van Amerika en Israël (ook al twee handen op een buik) loopt. Een eeneiige drieling immers. Oké, de één (Nederland) met structureel ondergewicht, maar toch. Dat Nederland tegen stemt is wel een regeringsstandpunt! Ook de PvdA steunt dus dat Israël er mee weg komt oorlogsmisdaden te plegen, Hamas niet. En hebben naar mijn mening daarmee extra veel uit te leggen. Gebeurt dat ook? De mening van de linker en midden-flank is duidelijk. En daarmee acceptabel? Niet voor mij. Nederland had toch op zijn minst zich kunnen onthouden van stemmen. Nee, dus. Ze stemmen tegen een “geloofwaardig”onderzoek! En maken zich in mijn ogen daarmee ongeloofwaardig.

Rechts in de politiek.
Nu een blik op rechts. Mag ik zeggen “extreem rechts”? Ja dat mag ik ook. “Wetenschappers” gesteund door dezelfde regering gingen me voor. Geert Wilders zal in deze het regeringsstandpunt enthousiast steunen. Geert Wilders is een groot fan van Israël. Over zijn Israël connectie is veel geschreven. Ik verwijs o.a. naar de links hieronder. Naar mijn ‘educated guess’ is Wilders vakkundig gelanceerd door Israel met hun eigen agenda. Wilders is gekozen als spreekbuis, niet meer en niet minder. Een marionet dus. Denkt niet zelf, er wordt voor hem gedacht. Inmiddels denken heel wat Nederlanders met hem (hem?) mee ook nog.

Kamerbreed.
Nu en in alle mogelijke verkiezingsscenario’s heeft Israël Nederland aan haar zijde. De propaganda oorlog lijkt kamerbreed gewonnen. Mocht Wilders ooit de grootste partij worden dan wordt Nederland een kolonie van Israël. Die bepalen immers zijn agenda. Al lang.

Wanneer een “Nee, genoeg is genoeg!”?
Als Iran wordt gebombardeerd? Twijfelachtig.
Onze publieke opinie wordt al jaren bewerkt dat het gerechtvaardigd wordt om Iran aan te vallen. ‘Uit eigen bescherming’. Een drogreden die ook gebruikt werd voor Irak en Afghanistan (o.a.).
Tegen alle internationale rechtsorde. Maar die worden niet door Amerika en Israël erkent. Onderdeel van een masterplan de handen vrij te houden.

Nog nooit vertoond? Israël bombardeerde in  1981 al een kerncentrale (in aanbouw) in Irak. Officieel wel veroordeeld. Maar heeft ook onze vriendschap niet in de weg gestaan. Israël bombardeerde in 2007 nog een Syrische installatie met vermeend nucleair materiaal. In 2009 Gaza. Allemaal zand er over. De eigen handen blijven gewassen in onschuld als je je buiten de rechtsorde plaatst.

Conclusie:
Ik heb er geen enkel probleem mee dat we vriendjes willen zijn van meerdere staten. Maar echte vrienden zeggen elkaar keihard de waarheid. Als je klakkeloos accepteert wat je vrienden doen, en je ogen sluit voor wat ze uitvreten, dan verword je tot marionet. Geef je de touwtjes uit handen. Die dan vervolgens tot een knellende strop kunnen worden geknoopt.   

Niet mijn invulling van vriendschap. Hoog tijd voor een “geloofwaardig” onderzoek naar deze vriendschap en de invulling daar van.

N.B. alsof ‘de duvel’ er mee speelt:
Vandaag een bijzonder bericht in de krant: Trouw.nl: Israëlische minister komt waardering uitspreken voor de ‘standvastige houding’ van Nederland inzake het Goldstone rapport. Lieberman ‘vereert’ ons met een bezoek. Fijne vrienden?

Extra bronnen: o.a.:
NRC: VN vragen onderzoek Gaza-oorlog met daarin nog veel meer bronnen.
NRC: Strafhof staat machteloos in Gaza
Elsevier: Israel Aanval op Iran is onvermijdelijk
Elsevier.nl: Israel bombardeert geheime Syrische basis
 
Wilders en de Israëlconnectie (o.a.):
Vrij Nederland: De Israël connectie van Geert Wilders
NRC: Wilders, een liberaal jihadist
VKBlog Politiq: Wilders is geen groot denker.
VKblog van Waning: Geert Wilders anti-islamisme gebaseerd op politiek zionisme en populistische xenofobie
 
Terug lezen
Mijn Gaza-oorlog blogs:
09/01/09: Terrorisme en staatsterrorisme.
12/01/09: Proportionaliteit buiten alle proporties.
14/01/09: De Caroline Case
18/01/09: Na 9-11 kent “proportionaliteit” geen grenzen meer
 
En over Iran:
04/12/07: Iran: history repeats itself
 
En natuurlijk alle ‘grondoorlog blogs”
Te beginnen met de laatste met alle verwijzingen naar eerdere blogs daarover.
Afghanistan, de bodemoorlog.

Ter aanvulling: deze blog staat ook op Nujij.nl:
http://www.nujij.nl//marionetten-van-israel-zijn-we-allemaal.7081635.lynkx
Ook veelzeggende reacties al daar.
 
11/11/09: deze blog is inmiddels integraal overgenomen op (en door): 
www.stopdebezetting.com: Marionetten van Israël zijn we allemaal

Afghanistan, de bodemoorlog.

Iedereen is inmiddels ‘Afghanistan kenner’. ‘Onze jongens’ zitten er ook om volk en vaderland te verdedigen. Van een zoektocht naar Bin-Laden werd het de strijd tegen Al Qaida trainingskampen, vervolgens tegen de Taliban, om het daarna in te pakken als een wederopbouwmissie. Een humanitaire opdracht het land te verlossen van corruptie, moslimfundamentalisme en om te vormen tot een modern democratisch land. En het werd ook nog geloofd. Maar klopt het?

Natuurlijk niet. Grove leugens zijn het. Afghanistan is één van de slachtvelden van de Derde Wereldoorlog die (ook daar) door de drie grootmachten wordt uitgevochten. Amerika, China en Rusland. Met steun van vele kleintjes. Waaronder Nederland.

De bodem van Afghanistan zit barstensvol met strategische grondstoffen. Onder andere koper, ijzer, chroom, en (natuurlijk) olie en gas. Naast edelstenen en halfedelstenen. En het best bewaarde geheim: titanium. Allemaal stoffen waar de grootmachten grote behoefte aan hebben om hun eigen machtspositie en –invloed te kunnen handhaven dan wel uit te breiden.

Historie en actualiteit.
In de 19^e eeuw woedde daar al een strijd om invloed. De Russische tsaren in hun expansie politiek zochten een pad naar de zuidelijke zeeën. De Britten voerden er meerdere oorlogen om deze expansie politiek te beteugelen om ‘hun India’ te beschermen. Toen nog ‘een’ met het huidige Pakistan. Geopolitieke spelletjes (toen al) aan alle kanten. Voor beiden zonder succes overigens. Onderdeel van The Great Game. Vergeten maar niet verdwenen.

In 1979 vielen de Russen ‘ineens’ met 120.000 man Afghanistan binnen. Dubbeltje op zijn kant overigens. Het land was al vergeven van de Russen en de Chinezen. De Russen waren de Chinezen net voor. Anders hadden zij het ingenomen (bron: Nederlandse consul in Kabul toentertijd, die twee dagen voor de inval gevlucht is). Waarom die grote interesse? Daar kom ik hierna op terug.

De CIA was er toen als de kippen bij de “vrijheidsstrijders”  te steunen met ingekochte Russische wapens (binnen twee weken). Ingekocht in de hoop dat men zou geloven dat het buitgemaakte wapens waren. Carter (ook democraat) vond nog rechtvaardiging door te stellen dat het een barrière zou moeten worden voor mogelijke doorvoer van olie van niet vriendelijke landen. En Amerika ‘gunde’ de Russen ook een “Vietnam”. Nog gelukt ook. Deze oorlog werd na tien jaar door de Russen verloren. Om het land over te laten aan een burgeroorlog. Gewonnen door dezelfde strijders (Taliban) die Amerika had bewapend. De drie grootmachten hadden het nakijken. De Taliban had andere prioriteiten dan het ontginnen van de bodemschatten. Een doorn in het oog van allen natuurlijk.
 
9/11: een Godsgeschenk uit de hemel voor Bush om daar snel (binnen een maand) een full blast oorlog te beginnen. “We hunt them down and smoke them out.” De “Bush Doctrine”. De schoothondenhulp werd ingeroepen en nog (ook door ons) gegeven ook. Ging het om Bin laden?

De strategische rijkdommen. De belangrijkste loop ik even langs.
 
Olie.
Distributie van gas en olie van omringende landen (v.b. Turkmenistan naar Pakistan) kan niet zonder Afghanistan als doorvoerland (zie ook mijn eerder blog). De corrupte marionet Karzai heet zijn roots niet voor niets in de olie-industrie. Hij en zijn broer hadden al lang banden met de CIA. Amerika onderhandelde al voor hun oorlog met de Taliban over het aanleggen van een olie-  en gaspijplijn. Vrij recent zijn er nu ook nog stevige olie- en gasvelden gevonden. 700 miljard kubieke meter gas (kwart van Slochteren) and 300 miljoen ton olie in de noordelijke provincies. En dat is nog maar het begin.
 
Chromiet: essentiële grondstof voor de (hoogwaardige) staalindustrie. China is wereldwijd de grootste afnemer. En heeft erg weinig erts in eigen bodem. Nou ja, een beetje dan: in Tibet (!)..
Grootste reserves? Zuid Afrika, Zimbabwe, Kazachstan (producenten). Van Afghanistan is bekend dat het significant deposits of high grade chromiet heeft. Hoeveel precies is niet bekend (gemaakt).

IJzererts.
Niet ver van Kabul ligt grootste ijzererts veld van heel Azië! 1,8 miljard ton hoogwaardig erts letterlijk voor het oprapen. Inmiddels heeft Afghanistan al een tender uitgeschreven (07/09) om het te laten ontginnen. Shortlist: China, India en een Saudi-Pakistaans consortium. Uitslag? Nog onbekend. Maar ook dat is nog maar het begin.

Koper.
In 1974 ontdekten de Russen dat er in de bodem van Afghanistan enorme kopervoorraden  lagen. Na Chili (staatsbezit, Billiton) en Zambia (China heeft daar al grote belangen) de grootste ter wereld!
Een zeer schaars erts. Zowel Rusland als China (20% van de wereldbehoefte, snel groeiend) moeten het grootste deel importeren. Nog geen 5 jaar later vallen de Russen Afghanistan binnen. Geen toeval. Ik schreef al: ze waren China net te snel af. Die had hetzelfde trucje al eens uitgehaald met Tibet, toen daar enorme uranium voorraden werden gevonden. Hieronder meer informatie hoe het zich verder ontwikkelt. Kopers en kapers op de kust.

Oorlogsstrategieën.
Waar Rusland en Amerika in deze strijdvelden niet veel verder komen dan de klassieke strategie van ‘landje pik’ heeft de derde wereldmacht China al lang een andere strategie gekozen deze wereldwijde grondstoffen oorlog naar hun toe te trekken.

De Chinese strategie: wees pragmatisch. Koop het in plaats van oorlog te voeren. Goedkoper, sneller en politiek beter verkoopbaar. Half Afrika is al op deze manier ‘bezet’ door de Chinezen . Angola, Zambia, Nigeria, Soedan, Congo. Etc. Toevoer grondstoffen zeker stellen in ruil voor aanleggen van infrastructuur. China kiest ervoor verder geen eisen te stellen aan het heersende regime. Het ‘westen’  moppert maar heeft geen duidelijk antwoord. China glimlacht en blijft beleefd.

In Zambia heeft China zich grootschalig al in de koper ingekocht. In ruil voor aanleg van spoorwegen, ziekenhuizen, wegen etc. Door met name Chinese bouwvakkers overigens.

China koopt zich in in Afghanistan. In 2008 won ze een tender om het grootste koperveld (waarschijnlijk de grootste ter wereld) daar te mogen exploiteren: Aynak . Investering 4 miljard. Gewoon een miljard meer dan alle andere bieders tot grote schrik van Amerikaanse en Britse bedrijven en hun regeringen. Strijkstokken? Afghanistan is een van de meest corrupte landen ter wereld. Koopje?

Onderdeel van het bod: een 400 megawatt energiecentrale, dorpen, ziekenhuizen en moskeeën bouwen, en een spoorlijn naar Pakistan. In ruil voor en 30 jarige lease. Eenzelfde strategie waarmee half Afrika inmiddels is aangekocht. Ook wederopbouw? Nee, winst!  Enkel dit Aynak koperveld al is meer dan 88 miljard dollar waard! Dit enkele veld alleen al is qua inhoud een derde van alle koper reserves van China!

De ironie (of zwarte humor?): de betaling vindt plaats in dollars. Dollars die ze ruim in overschot  hebben omdat het Westen die aan hun heeft gegeven vanwege de negatieve handelsbalans met China.

Wij (het Westen) voeren daar oorlog. Zij winnen die oorlog met ‘onze’ dollars.
Obama stuurt soldaten. China bouwvakkers en mijnwerkers. En die laten zich door onze ‘wederopbouwwerkers’ beveiligen.

Mijn betoog: denk eens aan deze tip van de sluier als je de betogen hoort waarom we wel of niet in Afghanistan zouden moeten blijven. Of ooit in Afghanistan zijn terecht gekomen.

Wil je meedoen aan de geopolitieke belangen en onderdeel zijn van, of mede verantwoordelijkheid dragen aan ook dit slachtveld van de Derde Wereldoorlog?

Of sluit je de ogen en accepteer je het belogen te worden?

Oh ja, die Bin-Laden kunnen ‘we’ maar niet vinden… Die speelt ook geen enkele rol immers.

Verdere bronnen:
Rawa.org: Afghanistan sitting on a gold mine
Mohammad Ibrahim Adel (mijn-minister Afghanistan): “In five years’ time Afghanistan will not need the world’s aid money”. “In 10 years Afghanistan will be the richest country in the region.”

Terug lezen:
01/08 Oorlog? Het is al lang oorlog, en dat zal alleen maar erger worden.
Vervolg:
08/08 Georgië, wie heeft de leiding? (ook over Afghanistan)
En het vervolg:
11/08  De grondstoffenoorlog: het wordt erger en erger..

en:
12/07: Regeren is vooruitzien..terugkijken ook. Het Uruzgan-dossier..

Plaatje: boston.com: in Afghanistan (bijzondere foto serie)

Goede wijn behoeft geen krans

Een bekend gezegde. Vriend en vijand zullen het er over eens zijn: als iets goed is dan hoeft het niet extra aangeprezen te worden. Het verkoopt zichzelf naar men mag verwachten. En toch zit er een luchtje aan. Juist met wijn waar we zo graag onze neus in steken om toch even zeker te weten of de ‘neus’ goed is.

Nee, ik ga het hier niet hebben over de metaforische waarde van dit gezegde in relatie tot het VKblog Van toepassing? Natuurlijk! Maar er is, ook recent weer, al genoeg klare wijn geschonken én oude wijn in nieuwe zakken gestopt over dat onderwerp. Dat hoef ik niet verder uit te melken.

Ik ga het hier hebben over wijn. Jawel! Want juist op dat product is het gezegde niet van toepassing. Raar? Waar!

Historie.
Er wordt al 7000 jaar geprobeerd goede wijn te maken. In gebieden (Irak, Iran) waar de huidige bewoners sinds de komst van de profeet alle alcohol hebben afgezworen. Via Egypte (3000 v.Chr) en Griekenland (2000 v. Chr.), giste de druif zich een weg naar europa door de Romeinen. In de Middeleeuwen een dipje (bier), maar door de kloosters daarna herontdekt: miswijn! In navolging van de Heere moest er meer van gedronken worden. En plukken we daar nog de vruchten van?

Miswijn.
Een betere naam had er niet voor bedacht kunnen worden. Er is immers van alles mis mee.
Na duizenden jaren is het ons nog steeds niet gelukt een wijn te produceren van constante kwaliteit.  
Het is het enige product wat ik ken waar de kwaliteit ernstige schommelingen vertoont van jaar tot jaar en van streek tot streek. Dat is toch een grof schandaal in onze tijd van duurzaamheid en kwaliteit?

Van de nood een deugd maken.
Natuurlijk wisten die wijnbouwers dat. Een beetje wijnboer had dit falen allang toegegeven. En allang zijn overgestapt op een eerlijk product. Waar wel standaardkwaliteit geleverd kan worden. Maar nee. Ze maakten van hun nood een deugd: maak een plan om ‘rotzooi’ te verkopen tegen een hogere prijs! Leuke uitdaging toch?

Marketingplan wijn.
Verkoop je zwakte als een sterkte! De kern. En nog gelukt ook!! Tot mijn grote verbazing!! Hulde!?

Wijn boeken. Wijn cursussen. Wijn reizen. Indrukwekkende rituelen aan de dinertafel. Antichambreren. Tijdig ontkurken en laten ademen. Op temperatuur? Rollen, spoelen, gorgelen over de getergde smaakpupillen. Diep in het glaasje kijkend. Naar kleur, geur en of het ‘er lekker in hangt’.
En na een bedachtzame blik op het oneindige (en even op het etiket) stellen: ja, schenkt u maar uit..
Dat alles heeft blijkbaar genoeg meerwaarde, om er de hoofdprijs voor te betalen.   

Wil je er toch een beetje bij horen, dan ‘weet’ je er toch alles van? Hoofdpijn krijg ik er van.
Het is het meest succesvolle marketingplan om bocht (met een enkel gelukt exemplaar) te verkopen.

Ik doe er niet aan mee. Waarom zo velen wel? Slachtoffer, of winnaar?

P.S.:
Er is zelfs een echte wijn-wetenschap. Universitair niveau!
Oenologie geheten. Na “miswijn” ook een term die men niet beter had kunnen kiezen: voor oenen.

Lees tip:
“Now everyone was watching Richard Pratt. Watching his face as he reached slowly for his glass with his right hand and lifted it to his nose. The man was about 50 years old, and he did not have a pleasant face. Somehow it was all mouth; mouth and lips—the full wet lips of the professional gourmet.”
Roald Dahl, “Taste”