Op zoek naar een nieuwe uitdaging?

Je komt die vraag in vele personeelsadvertenties tegen. En wordt veelvuldig gebezigd (zonder vraagteken) door de sollicitant die tracht een goede beurt te maken. Een onzinnige gewoonte. Zowel werknemer als werkgever zijn op zoek naar heel wat anders. De politiek kent weer heel andere regels. Hoe kan het ook anders.

Werkgever
In de huidige kopersmarkt voor werkgevers worden torenhoge eisen gesteld aan de potentiële werknemer. Uit de stapel brieven worden enkel die enkele kandidaten geselecteerd die op papier ruim voldoen aan de gestelde eisen. De afvalligen krijgen dan een standaard briefje met de opmerking dat je niet optimaal past in het gevraagde functieprofiel. En nee, dan hoef je echt niet een briefje terug te sturen dat je verbaasd bent over die afwijzing omdat dat nou juist onderdeel was van die (gevraagde respectievelijk gezochte) uitdaging, toch?

Word je al uitgenodigd, dan moet je middels kruisverhoren bewijzen dat je naadloos past in de aangeboden functie en organisatie. Alles onder de gouden stelregel: bij enige twijfel niet doen!

Kortom: ze doen er alles aan om geen enkele uitdaging aan te willen gaan met de mogelijk nieuwe werknemer. Is het dan redelijk te verwachten dat die nieuwe werknemer het wel als een uitdaging ziet?

De werknemer
Ik heb (in een vorig leven) vele gesprekken mogen voeren met kandidaten voor een vacante functie.
Tot vervelens toe heb ik die standaard volzin mogen aanhoren als ik vroeg waarom ze solliciteerden.
Ik liet dat dan maar even. Het gaf de kandidaat altijd wel een goed gevoel als hij/zij dacht een ijzersterk punt gescoord te hebben.

Als ik dan (later in het gesprek) vroeg naar de redenen waarom ze van baan wilden veranderen dan kreeg ik veelal een mere à boire te horen aan klachten. Niet eens met het gevoerde beleid, slecht functionerende organisatie, bedrijf wat van geen kanten liep, markt niet aantrekkelijk, producten niet passend en ga zo maar door.

Hoe vaak kreeg ik niet een verward gezicht als ik dan concludeerde dat ik niet snapte waarom hij/zij dan hier solliciteerde. Het had er immers alle schijn van dat bij het huidige bedrijf er meer dan genoeg uitdagingen voorhanden waren. En dat ik lang niet zoveel uitdagingen kon bieden als hij/zij nu al had!

En dan dit. Ooit juist een goede functiebeoordeling gegeven omdat de werknemer aangaf dat zijn matig presteren nu juist was omdat de functie zo’n enorme uitdaging bleek voor hem/haar? Iets waar ze beiden immers naar op zoek waren geweest? Ik ben dat nog niet tegengekomen.

Nee, kijken we wat dieper in de ziel van zowel werkgever als werknemer, dan zijn ze eigenlijk op zoek naar een verbond waar beiden partijen hopen dat de functie uitgevoerd kan worden met “twee vingers in de neus”.

Maar ja, dat is, vreemd genoeg, niet ‘politiek correct’ om dat op tafel te leggen.

Politiek correct
Komen we vanzelf toch weer op de politiek terecht. Daar, moet ik tot mijn verbijstering toegeven, zijn ze toch iets verder op het punt van deze vermeende ‘politieke correctheid’.

Voor belangrijke functies worden politici aangesteld waar het CV veelal geen enkele relatie lijkt te hebben met de eisen aan de functie. Politici durven die uitdaging toch aan met het grootste gemak. “Veel te doen”, maar tegelijkertijd de indruk wekken dat je het met “twee vingers in de neus” kan uitvoeren. Dan ben je “de juiste man, op de juiste plek, op de juiste tijd”. Maak je ook nog eens een grote kans op snelle promotie. Om dan vervolgens geruchten over die nieuwe functie direct hard te ontkennen door te zeggen dat je nog genoeg uitdagingen hebt in je huidige functie.
Dijsselbloem scoort hoog op al deze punten zo blijkt.

Vorige week werd besloten dat Jean Claude Juncker (Jan Kloot voor intimi) de kar mag gaan trekken in Brussel als kopstuk van de Europese Commissie. Cameron verbaasde zich (terecht) dat een man die sinds mensenheugenis elke wandelgang daar heeft bewandeld daar ook de hervormingsagenda moet gaan uitvoeren. Of in andere woorden: waar rook (hij is verstokte roker) is, is geen vuur. Is hij dan de man die de “strategische agenda” (komt van Rompuy nu op de valreep mee aanzetten) zal gaan uitvoeren? ‘Oude wijn in oude zakken’ kan je verwachten zeker als je ook nog eens een verwoed drinker bent.

Dan pas je ‘dus’ naadloos in die functie. Ze zijn daar immers ook helemaal niet “op zoek naar een nieuwe uitdaging”.