Noach, de veilige landing

Afl 5. uit de serie: Omtrent Het Oude Testament. Honderdvijftig dagen bleef het water maar stijgen. Maar “Toen dacht God aan Noach en al die wilde en tamme dieren die bij hem in de ark waren.” (Gn 8:1) Gelukkig maar. God trok de stop er uit en “Het water vloeide langzaam van de aarde weg” (Gn 8:3).

Enkele maanden later en nog geen enkel land in zicht. Toch moet Noach ergens aan zijn water hebben gevoeld dat het water aan het zakken was. Knap staaltje van intuïtie!

En hij stuurde een duif op pad om eens wat rond te vliegen. Met succes (in een tweede poging). “Toen de duif tegen de avond bij hem terugkwam met een groene olijftak in haar bek, begreep Noach dat het water van de aarde weggezakt moest zijn.” (Gn 8:11)

De archeologen zijn nog steeds aan het zoeken maar het staat het er toch echt. De ark bleek uiteindelijke op de “bergen van Ararat” (Gn 8:5) drooggevallen te zijn.

God sprak tot Noach en zei: “Ga uit de Ark..” (Gn 8:15) Nou dat was natuurlijk niet tegen dovemansoren gericht. Ze konden immers niet wachten na zolang in die beestenboel te hebben moeten overleven!

Het eerste wat Noach deed was de BBQ aansteken “Om de HEER te eren” (Gn 8:20).
“Brandoffers” met een selectie van “reine dieren” en “reine vogels” (Gn 8:20)

Niet zonder succes (God moet een smulpaap geweest zijn) “De HEER rook de aangename geur”. (Gn 8:21) Goedgemutst en met een fijne neus voor aardse zaken beloofde aan Hij aan zichzelf dat Hij de “aardbodem” en “andere levende wezens” (anders dan de mens!!) nooit meer zou “treffen”. (Gn 8:21) Ook voerde hij de seizoenen in “Nooit houdt dat op” (Gn 8: 22).

Met Noach en zijn familie had hij andere plannen.
“Wees vruchtbaar, wordt talrijk en bevolk de aarde” (Gn 9:1) Hard nodig als er verder niemand meer is. Hoe dat zonder inteelt kan is me een raadsel, maar vooruit.

Nog een gul gebaar: “Alles wat leeft en beweegt zal u tot voedsel dienen; ik schenk u dat allemaal naast het groene gewas.” (Gn 9:3) “Ze zijn onder uw heerschappij gesteld.” (Gn 9:2)
Vrijbrief voor nogal wat dierenleed, denk ik dan. Marianne Thieme heeft er nog haar handen vol aan.

Maar dan kan het God het toch weer niet laten een aantal stringente eisen te stellen die (ogenschijnlijk!?) volstrekt uit de hemel/lucht komen vallen:
“Alleen vlees met de ziel – vlees met het bloed er nog in – mag u niet eten” (Gn 9:4)

“Ook uw eigen bloed zal ik terugeisen: van alle dieren zal ik het terugeisen, en ook van de mensen, van de mensen onderling zal IK het leven van de mens terugeisen” (Gn 9:5)
Nergens uitgelegd wat de reden van dit decreet is. Waarom?

Nogal cryptisch ook. Maar geen nood, Hij licht dat toe:
“Het bloed van degene die het bloed van een mens vergiet
Zal door mensen worden vergoten
Want de mens is gemaakt naar het beeld van God.” (Gn 9:6)

Ik rol van mijn stoel van verbazing!
Hij begon (bij de schepping) dat de mens was geschapen naar het “evenbeeld” van God, kwam hij later tot het besluit dat de mens toch maar “nietig” (leidend tot totale “vernietiging”), komt Hij weer met het concept van het ”beeld van God”. Hebben we hier te maken met een DraaideurGod?

Maar dat is nog tot daar aan toe. Niets nieuws onder zon immers. Maar het is nog veel vreemder.

Mooi dat je een sanctie zet op bloedvergieten. Maar als sanctie aan mensen een vrijbrief geven om bloed te vergieten (onder omstandigheden)? Omdat ze gemaakt zijn naar het “beeld van God”?

Het zaad is hiermee gelegd voor bloedige oorlogen. Daar kennen we dan ook de vele voorbeelden van. En nog.

Vervolgens doet God nog een belofte: “Ik sluit met u mijn verbond dat nooit meer enig levend wezen door het water van de vloed zal worden uitgeroeid, en dat er zich nooit meer een vloed zal voordoen om de aarde te verwoesten.” (Gn 9:11). Een eeuwigdurend verbond “.. voor alle generaties” (Gn 9: 12)

Tja, voor het lapje gehouden denk ik dan. “de” in “de vloed” is toch heel wat anders dan “een” in “een vloed”. Hoeveel slachtoffers zijn er door de eeuwen heen niet gevallen door overstromingen, en tsunami’s?

Als teken van dit verbond introduceert hij de (regen)boog: “Ik zet mijn boog in de wolken; die zal het teken zijn van het verbond tussen mij en de aarde. Wanneer Ik op de aarde de wolken samenpak, en de boog in de wolken zichtbaar wordt, dan zal Ik denken aan het verbond tussen Mij en u en alle levende wezens… “. (Gn 9:15)

Hij is er blijkbaar wel in zijn nopjes over. Ik (inmiddels) wat minder. Dat had toch veel beter gekund?

Als dat allemaal maar goed afloopt. Maar daarover in een volgend blog.

P.S. Binnenkort deel 6. Noach en zijn kwade dronk
P.S. alle verschenen blogs in deze serie zijn te vinden in de rechterkolom onder het kopje: “Omtrent het Oude Testament”
P.S. Plaatje: http://www.grenswetenschap.nl/permalink.asp?i=3752