Het vurrukkullukku veinzen

Op 22 mei (hier) sleept menigeen zich weer naar de stembus om een Europees parlement te kiezen. “Feest van de democratie” wordt er dan geroepen. Maar ja, er wordt wel meer geroepen. En als je dan stemt dan veins je te weten waar je op stemt, en op wie, en waarom. En wat blijkt? Niets is minder waar.

De opkomst zal weer “dramatisch” laag zijn. Dat verbaast niemand. Het is niet meer te begrijpen hoe de besluitvorming plaatsvindt. Laat staan hoe je die nog met je stem zou kunnen beïnvloeden.
En verrassend inkijkje gaf de docu “de slag om Europa” afgelopen week (kijken als je die nog niet gezien hebt!).

Daar werd weer even duidelijk in beeld gebracht hoe politici veinzen de waarheid in pacht te hebben. Opvallende verschillen tussen al deze ‘waarheden’. Binnen partijen wordt met het grootste gemak en dus met grote regelmaat anders gestemd en gedacht in Den Haag dan in het Europese Parlement. Stemmen verwateren nog verder dan de al homeopathische verdunningen door afgedwongen partijdiscipline op Europese schaal.

En toch veinzen al die politici in hun peperdure campagnes dat als je je stem aan hen geeft het dan allemaal wel goed komt. Koek en ei. Of het nu minder- minder is, meer-meer, of anders. Feodaal dan wel federaal. Ook definities waar menigeen nog op zou moeten studeren aangezien ze voor velerlei uitleg vatbaar blijken te zijn. Roeptoeteren is de standaard.

Wat er dan vervolgens met je stem gebeurt blijft ook volkomen duister. Zelf gaan ze nog een stap verder: je geeft ze (wie?) niet alleen een stem maar daarmee ook nog eens “mandaat”. Levensgevaarlijk natuurlijk. Mag je in de krant lezen (als het er al in staat) wat ze daarmee allemaal uitgevreten hebben. Als ze al iets uitvreten. Of elkaar in de fractie al de tent uit hebben gevochten.

Er wordt wat afgeveinsd in de politiek. Maar ook door de burger, door de machtige lobby van de industrie (meer lobbyisten in Brussel dan ambtenaren). Ach, door wie niet? Accountants, de farmamaffia, de advocatuur, de banken, de makelaardij, grootgrutters, noem ze allemaal maar op. Om maar over het veinzen in persoonlijk relaties te zwijgen.

Is dit dan op de valreep een pleidooi voor “total honesty”? “Zeggen wat je denkt, en doen wat je zegt”?
Absoluut niet! De ramp zou niet te overzien zijn. Ik hoef hier geen voorbeelden te noemen. Talloze. Macro en micro.

Net als het leven is veinzen “vurrukkulluk” . Het houdt ons van de straat immers.
We willen namelijk graag belazerd worden waar je bij staat.
Daar kiezen we dan wel weer massaal voor.

Het is “houdoe en bedankt” na de verliezingen

De stemmers werden kortstondig bedolven onder aandacht. Duizenden flyerende vrijwilligers, mediabombardementen, en een tot diep in de nacht spannend gehouden verkiezingsavond. En vandaag? “Houdoe en bedankt” richting alle stemmers. In de krant mogen we ooit gaan lezen wie er met wie het bed is ingedoken. En welk gedrocht dat heeft opgebracht.

De dag van de verliezingen
Want zo kun je het wel noemen immers. Nadat iedereen verheugd riep dat ze wel ergens kampioen in waren na het verschijnen van de CPB doorrekeningen, wordt er hard gestreden wie er nu de grootste verliezer blijkt te zijn.

Sap op gelijke laagte als de SGP. Wilders bijkans gehalveerd. Roemer niet in het torentje maar in de bezemkast. Buma peinst zich suf over de nieuwe moraal van zijn kiezers die hem maar 13 zetels opleverden.

Hero Brinkman kan in een ochtendje alle 7493 stemmers persoonlijk bedanken. Als hij zich kwaad maakt. En dat is ie. Hij voelt zich bestolen!

En wat te denken van de echte “nieuwkomers” die niet eens in de Kamer kwamen! de Anti Europa Partij (2019 stemmen), de Liberaal Democratische Partij (2325), Nederland Lokaal (2852) de Libertarische Partij (4059), de Soeverein Onafhankelijke Pioniers NL (12.716), de Partij voor Mens en Spirit (18.168), en de Piratenpartij (29.930). De grote koploper onder de verliezers: de NXD met wel 68 stemmen!

Ja, maar zal de nog wakkere lezer zeggen: de PvdA en de VVD hebben toch flink gewonnen?

Klopt, het aantal zetels is flink toegenomen. Maar wat is de winst voor de VVD als ze welhaast zijn veroordeeld te gaan samenwerken met het gevaar voor Nederland, de PvdA. En de PvdA die moet kiezen voor de VVD met rotbeleid en angstkaarten. Dat kan hoogstens een vechtkabinet worden onder een Pinokkio akkoord.

De grootste verliezer
Dat is en blijft de stemmer. Gepaaid door een tsunami van aandacht en tromgeroffel hebben ze zich weer massaal en vrijwillig laten verleiden om zich de stemhokken in te laten drijven.

Vanmorgen werden ze al heel snel weer bedankt en kregen ze de welgemeende afscheidgroet “houdoe” van de kopstukken. De stemmers zijn vanaf nu immers helemaal niet meer nodig. Nu duiken ze snelstens met elkaar onder volledige “radiostilte” onder de klamme lappen. Daar kunnen ze geen pottenkijkers bij gebruiken. Die leiden alleen maar af van “de daad”.

Ooit mogen we dan van de media vernemen welke kronkel dat zal voortbrengen. “Er kan van alles gebeuren” buiten het zicht van de stemmer.

Wim Kan: “Democratie is de wil van het volk. Ik lees elke ochtend stomverbaasd in de krant wat ik nou weer wil.”

 

 

Noot: Voor de factcheckers, hier de verkiezingsuitslag (of is het exceem?):
http://www.rtl.nl/components/actueel/rtlnieuws/2012/09_september/12/verrijkingsonderdelen/verkiezingen_alle_uitslagen_gemeentes_en_landelijk.xml
http://www.rtl.nl/components/actueel/rtlnieuws/2012/09_september/12/verrijkingsonderdelen/eindstand.xml

Over Polsend Polderen, Sonderen en Visiteren.

Vandaag komt het CPB met de doorgerekende plannen van Rutte en consorten. Nog een paar dagen puntjes op hun i en de “radiostilte” kan eindelijk worden doorbroken. Over democratie, verhullend taalgebruik, uitkleden en de melkkoe.

8 weken
Rutte kwam niet verder dan elke dag al fietsend door het “oneindig laagland” de schare journalisten bij het hek van het Catshuis een “goede morgen” toe te wensen. Verder “radiostilte”.
Rutte, naar eigen zeggen, koos hier bewust voor. Hij wilde de woorden “geen commentaar” vermijden. Het woord “mediastilte” blijkbaar ook. Te ver gezocht. Hij leefde al langer onder een steen. En gaat gaarne tot het gaatje.

De achterkamertjespolitiek werd aangevuld met achterbankjespolitiek toen Rutte met van der Staaij betrapt werden op een innige omhelzing in de deels verduisterde dienstauto. Hengelend naar te verlenen diensten. De fantasie werd onmiddellijk getriggerd.
De Kamer vroeg of er “gepolst” was. Rutte reageerde schriftelijk:
“..dat onderhandelaars inderdaad bij de heer Van der Staaij hebben gesondeerd .. “

Niks “polsen”. Als je niet meer kunt spreken over een “handreiking”, maar elleboogdiep overgaat tot kunstmatige bevruchting had je het nog over “visiteren” kunnen hebben.
Maar nee, dan kies je, de daad bewust in het midden latend, voor het woord “sonderen”.

De koe bij de horens vatten. Koeien met gouden horens beloven. Oude koeien uit de sloot halen. Over koetjes en kalfjes praten. Het zal allemaal die revue daar hebben gepasseerd daar. Krijg je als ze de burger ziet als melkkoe. Hun koe. Hun waarheid.

Ze hebben nog een paar dagen om uit te diepen hoe ze de aan de kant gezette runderen gaan vertellen hoe ze tot de laatste druppel uitgemolken gaan worden. Tot op het bot uitgebeend gaan worden. Wordt er hard aan je getrokken, dan moet je wel een beetje meewerken immers.

Dan heb je het niet meer over er warmpjes bij zitten. Ook niet dat je uitgekleed wordt. Dan kies je voor een aantrekkelijke vrijwel “niets verhullende” verpakking. Hopend dat ze er tijdens en na het visiteren weer in stinken.

Alles om de aandacht af te leiden waar het werkelijk om draait: nog verder uitgemolken te worden.

Is er nog hoop? Een sprankje.
Een koe roept altijd nog “boe”.
Maar verder heeft die niets meer te vertellen en is veroordeeld tot het gelaten dragen van het kruis.

ESM en de Dictatoriale Democratie

ESM staat voor: Europees Stabiliteits Mechanisme. De opvolger van de mislukte European Financial Stability Facility (EFSF). Maar nu met (te) ver gaande bevoegdheden. Naast de ECB nog een Europese bank die buiten parlementaire controle valt. Nederland mag er alvast 40 miljard euro in storten. Om te beginnen. De al aderlatende burger heeft weer het nakijken.

Op 2 februari 2012 werd het contract getekend door de 17 eurolanden. Er is haast. De bank opent de deuren al op 1 juli 2012. Vestiging Luxemburg. Een nieuwe vrijstaat binnen Europa.

Verkwanseling van de democratie
We stonden al versteld toen de Griekse en Italiaanse regeringen werden vervangen zonder dat er een burgerstem aan te pas kwam.

De Draghi-ECB (staat geheel buiten het volk – ‘onafhankelijk’ heet dat) pompte geheel op eigen houtje in drie maanden tijd meer dan 1000 miljard in noodlijdende ‘banken’ in (met name Zuid-) Europa. Zonder voorwaarden.

Gelijktijdig kwam aan het licht dat 4 noordelijke Nationale Banken (target2  – ook geheel buiten elke parlementaire controle) ook nog eens met een dikke 1000 miljard Euro,  in ruil tegen bedenkelijke IOU’s,  de zuidas van Europa hebben gespekt. Nederland zit al voor 168 miljard in dat (zinkende) schip.

In januari hebben de Europese leiders nog snel even ‘een fiscaal pact’ gesloten. Met mechanismen voor een strengere budgetcontrole. 3% lees je in de kranten. Je kunt er al een Catshuis mee vullen om daar aan te voldoen. In de wat kleinere letters staat zelfs 0,5%.

Kan dat zo maar? Ja, dat kan. Het fiscaal pact moet nog wel even door de parlementen gejaagd worden. Lastig. Maar politici zouden geen politici zijn als daar niet een oplossing voor werd gevonden.
Als slechts 12 van de 17 landen akkoord gaan, gaat het pact al in werking. En doet een land niet mee? Dan val je buiten de ESM boot als je in nood zit. Word je gewoon niet geholpen als je in nood zit. Kat in het nauw? Kat in het bakkie!

Ondertussen werd Griekenland ‘gered’. Het volk moest geloven dat Europa wel geld wilde overmaken mits de banken een deel van hun schulden zouden afwaarderen. Dat deden ze. Inmiddels is al duidelijk dat de reddingsoperatie voor 80% ten goede komt aan de banken. Het volk heeft al weer het nakijken.

Kapitale bedragen die in wilde paniek heen en weer worden geschoven. Bankschuiven.

De kern van de crisis is dat in de Euro Euforie allerlei verdragen zijn gesloten waar niet goed over is nagedacht. Bij de invoering van de Euro mocht iedereen (zelfs onder valselijke voorwendselen) toetreden. Hoe meer zielen hoe meer vreugd was het credo.

Wat te doen als er iets mis ging, daar werd niet over nagedacht laat staan vastgelegd. Met alle crisis-consequenties van dien. Je zou toch denken dat daar lessen uit getrokken zouden worden.

Niets is minder waar. De opzet van ESM gaat alle records te boven. Broddelwerk van de ergste soort.

ESM: wat er in staat
De ‘raad van commissarissen’ (gouverneurs) bestaat uit de financiële ministers van de deelnemende landen.
Die stellen een ‘Raad van Bestuur’ samen. Operationeel bestuur. De baas mag 5 jaar aanblijven, met nog een mogelijkheid voor een tweede termijn. Commissarissen, management en al het personeel zijn boven elke wet verheven: ze hebben volledige immuniteit. Vrijgesteld van rechtsvervolging. Archief, en gebouw worden hermetisch afgesloten en voor niemand toegankelijk.
Bankierende ‘beunbazen’ willen natuurlijk wel de handen een beetje vrij houden!

Alle betrokkenen krijgen overigens een netto inkomen. De bank is verder geheel vrijgesteld van welke belasting dan ook.

Startkapitaal 700 miljard Euro. Nederland zit er in voor 40 miljard. Verplicht storten gaarne. Mag je in 5 jaarlijkse termijnen doen. De eerste (1 juli 2012). 8 miljard dus dit jaar.
Schijntje. Kom je geld tekort (consensus onder economen dat er toch minstens 2000-3000 miljard nodig is voor een solide noodfonds), dan gaat de ESM om ‘donaties’ vragen. Wel even verplicht storten binnen 7 dagen! Verplicht! Kan voor Nederland dus al gauw oplopen naar 150-200 miljard in deze financiële tombola.

Het hoofddoel is om noodlijdende landen uit hun nood te verlossen. Daartoe mag de bank alle bankzaken uitvoeren. Obligaties kopen en verkopen, geld lenen, uitlenen, speculeren op de geldmarkt etc. etc. En natuurlijk geld ophalen bij de deelnemende landen. Het enige wat ze niet mogen doen is geld drukken. Maar dat mag de ECB (onafhankelijk) dan weer wel. Een belletje is zo gepleegd.

“Voor zover zulks noodzakelijk is voor de uitvoering van de werkzaamheden waarin dit Verdrag voorziet, zijn alle eigendommen, fondsen en bezittingen van het ESM vrijgesteld van beperkingen, regelingen, controles en moratoria van welke aard ook.”

Daar bovenop is tevens vastgelegd dat de ESM bank altijd de eerste schuldeiser naar een land is. Mekkeren heeft geen zin. Eerst de ESM bank, de burger mag aansluiten aan het einde van de rij.

Besluiten (we gaan 1000 miljard lenen aan Spanje bv.) vallen door een meerderheid. Van de aandelen wel te verstaan. Kleinere landen hebben geen fluit meer te vertellen. Mogen/moeten wel meedokken natuurlijk.

Zo maar even een korte bloemlezing van dit megalomane gedrocht. Horror.

Maar nog belangrijker (leert de historie) is wat er niet in staat. Een contract maak je immers om twee redenen. Om de spelregels vast te leggen. En om vast te leggen wat er gebeurt als iemand zich niet aan de spelregels houdt. Niets geleerd van eerdere ervaringen. Maakten ze van het eerste al een potje, het laatste is in het ESM verdrag geheel niet geregeld.

ESM: wat er niet in staat
Wat als een land niet aan die verplichtingen (te betalen) kan voldoen? Eureka: dan mag die niet meer meestemmen. Maar ja, geen probleem, ze hadden toch al niets te vertellen.

Wat als een land zijn leningen niet kan terugbetalen? Jeetje, nooit over nagedacht. Een nieuwe lening?

Wat als een land niet meer mee wil doen? Geen woord er over.

Wat als je het contract wilt wijzigen door “voortschrijdend inzicht”? Geen woord er over.

Wat als een land wil uitstappen? Geen letter.

Samenvatting
Begrijp me niet verkeerd. Ik heb geen problemen om mee te werken aan het helpen van mensen in nood. Onder protest weliswaar als de problemen geheel zijn ontstaan buiten mijn invloedsfeer.

Maar er zijn grenzen! Mijn nervus agitarus wordt aangeslagen als ik dubbel (van alle kanten zelfs) wordt genaaid. Dan zie ik er echt geen gat meer in.

Vinden onze politieke leiders dat in tijden van nood (een nood die ze zelf hebben veroorzaakt) een al noodlijdende democratie maar even mag worden ingewisseld voor een dictatuur? Blijkbaar.

Is er nog hoop?
Inmiddels hebben in Duitsland meer dan 500.000 kritische burgers een mail verstuurd naar het parlementariërs om over het ESM verdrag hun beklag over te doen.
Op 17 maart is het Malieveld gereserveerd om te protesteren tegen het ESM.

Maar ja, in een dictatuur heb je als burger geen flikker meer te vertellen. Bloeden en dokken mag je.

Terug lezen:
https://aadverbaast.wordpress.com/2012/03/08/het-monetaire-massagraf-als-de-euro-bom-barst-target2/
https://aadverbaast.wordpress.com/2012/02/17/target2-de-doodgezwegen-alles-vernietigende-tikkende-tijdbom-in-europa/
https://aadverbaast.wordpress.com/2010/03/03/de-weggegooide-stemmer-2/

Bronnen (o.a.):
Tekst ESM verdrag 2 februari 2012: http://www.european-council.europa.eu/media/582895/10-tesm2.nl12.pdf
http://www.eenvandaag.nl/economie/39854/controle_europees_noodfonds_slecht_geregeld
http://adbroere.nl/web/nl/columns/500.000-petities-tegen-het-esm.php
http://adbroere.nl/web/nl/columns/het-gewijzigde-esm-verdrag.php
http://adbroere.nl/web/nl/columns/over-de-brief-van-minister-de-jager-inzake-het-esm.php
http://www.europa-nu.nl/id/vijzfv3ynua5/aanpassing_verdrag_van_lissabon_vanwege
http://petities.nl/petitie/het-esm-verdrag
http://www.earth-matters.nl/175/4683/europees-stabiliteit-mechanisme-esm/500000-petities-tegen-het-esm.html
http://www.earth-matters.nl/175/4583/europees-stabiliteit-mechanisme-esm/landelijke-protestdag-tegen-esm-17-maart-2012-malieveld-den-haag.html
http://en.wikisource.org/wiki/Treaty_Establishing_the_European_Stability_Mechanism_%282012%29
http://www.europa-nu.nl/id/vixggqzde3yr/nieuws/europese_regeringsleiders_ondertekenen?ctx=vhsjd8w6pdvc

Plaatje: Fragment uit  http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Great_Dictator

Hongaarse Goulash. Wilders’ natte droom

Per 1 januari 2012 is de nieuwe grondwet van kracht in Hongarije. Met ingrijpende gevolgen voor volk en vaderland. En daarbuiten. Een angstwekkend voorbeeld hoe op ‘democratische’ wijze vrijheden worden verkwanseld. En binnen de Europese gemeenschap een lidstaat verwordt tot een dictatuur waar van scheiding der machten geen sprake meer is. Wilders likt zijn vingers er bij af.

Lente 2010.
De Fidesz partij van Viktor Orban kreeg 53% van de stemmen. Door het kromme kiesstelsel verkreeg hij daarmee de absolute macht in handen. 68% van de zetels in het parlement. Genoeg om solitair alle wetten inclusief de grondwet aan te passen naar believen. Zich verschuilend achter het “mandaat van de kiezer” zijn sindsdien 359 wetten en een nieuwe grondwet ingevoerd. De oppositie (en de stemmer) heeft het nakijken.

Grondwetswijziging.
De ene wet na de andere werd door het parlement gejast. Was het in strijd met de grondwet, dan werd de grondwet met tweederde meerderheid snel even aangepast. Tot het moment dat het Constitutionele Hof ergens een stokje voor stak. Tot frustratie van Orban. In drie maanden tijd werd de hele grondwet herschreven.  En door het parlement gejast. Waarin meteen ook maar even de macht van het Constitutionele Hof werd beperkt. Dit zou hem niet weer overkomen!

Een kort overzicht van enkele inmiddels doorgevoerde wijzigingen.

Beperking godsdienstvrijheid.
Orban is een diepgelovig man. De invloed van de Christelijke kerk is nu dan ook verankerd in de grondwet. Het wordt de verkozen godsdienst. De Hongaren zijn voortaan verplicht te erkennen dat de christelijke waarden van God de basis van de natie vormen. Slechts 14 ‘religies’ worden nog erkend. Meer dan 350 komen op de zwarte lijst. Waaronder de Islam, Boedhisme, Hindoeisme, Episcopalen, Jehovah’s Getuigen, Mormonen, Methodisten en anderen. geen belasting voordelen meer, bezittingen kunnen geconfisceerd worden.
Homohuwelijken worden verboden. De foetus wordt beschermd vanaf conceptie.
Hongaarse moeders met kleine kinderen krijgen extra stemmen om ook toekomstige generaties te vertegenwoordigen..

Beperking vrijheid van meningsuiting.
Een nieuwe mediaraad aangesteld door de partij gaat bepalen of uitlatingen van de pers toegevoegde waarde (voor het land, dus de partij) hebben. Kritieke geluiden kunnen resulteren in enorme boetes. Enkele media zijn al uit de lucht gehaald. Anderen krijgen de keuze: je mond houden, of het faillissement respectievelijk het gevang in. Men wordt monddood gemaakt. Want wie durft nog?

Beperking van de rechtsstaat.
De mogelijkheden van het Constitutionele Hof waren al beperkt (zie hierboven). Maar dit is nog maar het begin. Het hooggerechtshof wordt opgeheven. En vervangen door een “Curia”. Een truc om de hoogste rechters deels te vervangen door Orban stromannen. Als extra truc wordt de pensioenleeftijd van rechters verlaagd. Nog meer ‘vers bloed’. Eigen bloed. Daarenboven: de openbare aanklager (stroman) mag nu zelf bepalen welke rechter zijn zaak mag gaan beoordelen (stroman).
Wetten kunnen binnen een dag worden aangenomen. Een agenda hoeft niet meer vastgesteld te worden. Taken by surprise voor mogelijke oppositie.

Beperking onafhankelijkheid.
De Hongaarse Centrale Bank (Magyar Nemzeti Bank -MNB) kan (als het parlement daarvoor kiest, en waarom zouden ze dat niet doen) onder een supervisor worden gesteld waarvan het hoofd wordt aangesteld door de regering. De Centrale Bank krijgt ook de mogelijkheid eventuele reserves in de staatskas te storten om tekorten aan te zuiveren.

Ombudsmannen (mensenrechten, privacy zaken, minderheden en milieu) worden opgeheven. In plaats daarvan 1 commissie voor “fundamentele rechten”. Aangesteld voor 6 jaar door het parlement met tweederde meerderheid. Stroman.

Om zeker te weten dat na het neerzetten van deze marionetten Orban de macht houdt ook na eventueel verloren volgende verkiezingen worden de door hem aangestelde termijnen voor sleutelposities (financieel, rechterlijke macht, justitiële macht etc) substantieel verlengd (na vervanging door zijn partij). Tot wel 9 jaar.

Beperking sociaal beleid.
Stond in de oude grondwet nog dat de overheid verplicht was te zorgen voor sociale zekerheid, is “verplicht” is nu vervangen door “streven naar”. Verder wordt verwezen naar een voorwaarde: de desbetreffende persoon moet dan wel “van nut zijn voor de gemeenschap”. Het woord “onrendabelen” wordt nog net niet specifiek genoemd.

De belastingwetgeving (bijvoorbeeld ingevoerde flattax 18%) kan enkel nog maar veranderd worden met een twee-derde meerderheid van het parlement. Het Constitutionele Hof mag alleen nog maar iets zeggen over voorgenomen financiële wetten als de staatschuld beneden de 50% is (nu 80%).

Tot zover maar even. Meer dan genoeg lijkt me al.

Op nog geen dag rijden van Nederland werd op Nieuwjaarsdag de klok tientallen jaren teruggezet. In een land dat ook afstevent op een bankroet overigens. Junk Status, 10% rente voor staatsobligaties. Hebben dringend 20 miljard nodig op korte termijn. Het IMF en Europa is “bezorgd”. Eufemisme.
Het gaat een nieuwe testcase worden of Europa al weer gaat toelaten dat een lid van de gemeenschap alle internationale normen, waarden en regels aan zijn laars lapt. En er mee weg kan komen ook nog. Verder dan het aankondigen van een onderzoek of dit wel in lijn is met de regels is men nog niet gekomen. Komt pas op zijn vroegst in juni dit jaar. Arme Hongaren..

Orban ligt niet wakker van enige kritiek liet hij recent nog weten.

En Wilders (met zijn Hongaarse vrouw)?
Die twitterde op 31 december: “Hongarije neemt wet aan waardoor islam niet op erkenning/steun vd Staat kan rekenen. Geweldig! Voorbeeld voor hele EU!”

Ook zo’n potentaat die graag het volgende zinnetje in de mond neemt: “als ik het voor het zeggen zou hebben dan…”

Nou, berg je “dan” maar. Het is gekkenwerk.

Bronnen (o.a.):
http://www.euronews.net/2012/01/02/hungarian-democracy-reformed/
http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,807138,00.html
http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,806933,00.html
https://twitter.com/#!/geertwilderspvv/status/153045998577520640
http://www.ams.pvda.nl/general/Newsletter/Hongarije%5B2%5D/Hongarije
http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3099920/2011/12/30/Hongarije-glijdt-met-nieuwe-grondwet-af-richting-dictatuur.dhtml
http://www.refdag.nl/opinie/hongaarse_grondwet_ondermijnt_democratie_1_558374
http://lacquemant.wordpress.com/2011/04/20/eu-onderzoekt-nieuwe-oerconservatieve-homofobe-grondwet/
http://www.opiniestukken.com/opiniestukken/artikel/92/Europa-moet-ingrijpen-in-Hongarije
http://www.bnr.nl/topic/politiek/448303-1201/hongaarse-premier-ligt-niet-wakker-van-kritiek
http://nl.wikipedia.org/wiki/Viktor_Orb%C3%A1n
http://nl.wikipedia.org/wiki/Fidesz
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3105421/2012/01/05/Er-ontstaat-een-dictatuur-in-het-hart-van-Europa.dhtml
http://www.nrc.nl/nieuws/2012/01/11/eu-voert-druk-op-orban-op-economische-crisis-hongarije-staat-op-zich/
http://blogs.reuters.com/macroscope/2012/01/06/austro-hungarian-troubles/

Bron plaatje:
http://www.nrc.nl/nieuws/2012/01/03/hongaarse-intellectuelen-luiden-alarmbel/

Wikileaks. “Trust and Candour”

obama’s respons als damage control na de gelekte telegrammen. “vertrouwen en oprechtheid”.  Verlengstuk van zijn belofte “unprecedented transparency” als keerpunt (“change”) in het Amerikaanse beleid na de verschrikkingen van het bewind onder Bush. Na twee weken Wikileaks kan een voorzichtige balans worden opgemaakt: Het gat (cablegate) tussen burgers en politiek is groter dan ooit. Wat is er nog nodig om ook deze muur en dit gordijn te laten vallen?

Deze blog gaat niet in op alle gelekte informatie die Wikileaks al over ons heeft uitgestort. De links onder aan deze blog worden dagelijks aangevuld. Op dit moment zijn nog maar 1600 van de 250.000 telegrammen op het net gezet. Er staat ons nog heel wat te wachten. Understatement: tipje van de sluier.

Dit blog gaat ook niet over of het allemaal wel mag. Of er criminelen of wereldverbeteraars aan het werk zijn. Ook daar wordt volop over geschreven.
 
Ik constateer slechts dat bij elke revolutie de heersende macht de “oproerkraaiers” constant heeft gecriminaliseerd en opgejaagd. Beelden van Praag, Gdansk, Boedapest, Peking en Berlijn  komen bij me boven. Ook daar zette de heersende macht alle middelen om de woede van de menigte te beteugelen. Soms lukte dat. Soms lukte dat niet.

Dit blog gaat wel over de redenen waarom veel burgers de straat opgaan om te laten weten dat ze het niet langer pikken. De bijtijdse weg verkiezend. De digitale snelweg. In een poging recht te zetten wat krom is. In een poging gebruik te maken van een grondrecht: de overheden te controleren. Iets waar blijkbaar ontspoorde overheden alles aan willen doen dat te vermijden. Grenzen zijn overschreden.

De leugens.
 
“Als je niets te verbergen hebt, dan heb je toch niets te vrezen?” De drogreden door overheden gebruikt om ons tot in de haarvaten te schaduwen. Onze privacy te grabbel te gooien. Ongevraagd, ongewild. Voorbeeld: in Amerika worden dagelijks 1,7 miljard e-mails (stiekem) gescreend.

Zichtbaar onder de gordel geraakt wil de Amerikaanse overheid (en hun schandknapen) er alles aan doen de mensen (en organisaties) achter deze leaks te dwarsbomen, en te berechten. Binnen en buiten de wet. Het middel heiligt voor hun hun doel.
Gebruiken burgers hetzelfde argument richting overheid, dan laten ze hun tanden en klauwen zien.
Laten burgers dan vervolgens hun tanden en klauwen zien, dan wordt er keihard teruggeslagen.
Kan de kloof nog groter zijn?

In het kader van “hope”, “change” en “yes we can” publiceert Obama zijn speerpunt van beleid: “Transparency and Open Government”. Letterlijk daarin:
 
“My Administration is committed to creating an unprecedented level of openness in Government.  We will work together to ensure the public trust and establish a system of transparency, public participation, and collaboration. Openness will strengthen our democracy and promote efficiency and effectiveness in Government.”
  
Waarom dan die hysterische en overpannen reactie? Holle beloften. Praatjes voor de vaak?

Obama houdt zich opvallend afzijdig in deze discussie. Hij herhaalt het mantra dat hij “trust and candour”  nastreeft. Vertrouwen (ernstig geschaad) en oprechtheid (ook onderuitgehaald).

Hij laat het verder over aan Hillary Clinton, die in een fraaie speech ooit (21/01/10) het volgende zei:

“We stand for a single Internet, where all of humanity has equal access to knowledge and ideas,”.
 
Om vervolgens ons te waarschuwen dat er overheden zijn die internet en communicatie gebruiken (afsluiten bv) om hun burgers te onderdrukken “just as steel can be used to build hospitals or machine guns.”
Hier de hele speech (tekst en beeld). Luister en huiver..

 “just as steel can be used to build hospitals or machine guns.” Is dat nou juist niet wat hier gebeurt?

De VS ontketende onmiddellijk een ongekende cyberwar. De DDOS aanvallers (hun internettanks, 10Gb/s) rolden de straten op. Servers werden door hun opgerold. De woedende menigte werd opgepakt waar kon. Of verspreid. En waar kon harde hand neergeslagen. Dissidenten worden vervolgd tot over de grenzen. Is de wet niet toereikend, dan wordt de wet aangepast. Of niet. Niets geleerd van Guantanamo Bay.

En helemaal Hillarysch: ambtenaren werd  verboden Wikileaks pagina’s te lezen. Censuur op alle fronten.

De telegrammen.
Ik heb er heel wat gelezen. Niet allemaal zeg ik er meteen bij. De rode draad die zich opdringt bij me is dat de diplomatie zich vooral centreert op het overmatig gebruik van het omgekeerde “voor wat hoort wat argument. “Als je dit niet voor me wilt doen (of laten), dan loop je het risico dat je onze relatie beschadigt.” De machthebber gebruikt dit argument te pas en te onpas. Corruptie. Chantage.

De relatie met de overheid is inmiddels flink beschadigd. Misschien wel onherstelbaar. Dan ligt een revolutie op de loer.  In plaats van dat te ontkennen, zou de overheid er goed aan doen de relatie naar de burger te herstellen. Door de doen wat ze zeggen. En niet het omgekeerde.
Gebeurt dat niet, dan wordt het buigen en barsten. Geen muur (firewall) meer die dat tegenhoudt.

Het grote lekken is begonnen. Hard bevochten grondrechten mag je als overheid niet ontnemen.

Thomas Jefferson: “Information is the currency of democracy”.

Extra over het “grote lekken”:
Wikileaks site: http://213.251.145.96/cablegate.html
Openleaks.org: CNN: over open.org hier de aankondiging: http://www.openleaks.org/
In Nederland: Welingelichtekringen.nl: 4 nieuwe leaksites  

Terug lezen:
07/10: Het staatsmonopolie op informatie
02/10: Pentagon Paranoia. Oorzaak en gevolg
10/09:  Megalomane Egomaniakalen en Klokkenluiders

Plaatje: http://213.251.145.96/img/wallpapers/wall3.jpg

Heeft een democratie natuurlijke grenzen?

Deze vraag suddert blijvend door mijn hoofd. Weer actueel geworden toen ik las dat en in een (weliswaar verse) democratie het parlement (kamerbreed) had besloten een generaal pardon te geven aan alle oorlogsmisdadigers die het land rijk was. Het waren er nogal wat. Hun parlement zat er vol mee. Het Westen had het land nog gefeliciteerd met deze nieuwe (afgedwongen) verworvenheid.  Goed nieuws?

We zijn allemaal democraten in hart en nieren. Uitzonderingen daargelaten. Ik ben geen uitzondering.

Sterker nog. Ook Nederland heeft zich gecommitteerd democratie uit te dragen als het ideale model voor de rest van de wereld. We doen dat onder andere door het beleid van het IMF te ondersteunen door eisen te stellen voordat leningen verstrekt worden aan landen ‘in nood’. Maar ook door het particperen in oorlogen die worden gevoerd als onderdeel van de “Bush Doctrine”: opdringen van het democratische model. Iets waar ik al problemen mee had. Maar ja, ook ‘democratisch’ besloten. En dan kan je nog wat blijven mopperen, maar het is dan ook voegen.

Het nieuwsbericht waar mijn oog op viel kwam van Reuters: Afghanistan confirms blanket pardon for war crimes. Verder niet veel aandacht gekregen in de media.. Verbazend..

Het verse parlement daar was er als de kippen bij om zichzelf te verschonen van mogelijke claims richting parlementsleden. En de velen die daar niet inzitten. Maar uiteraard nog wel een grote invloed hebben.
Kan dat zomaar? Ja in een democratie kan dat. Een democratie waar we de “democraten” nog hebben  gefeliciteerd met de, door ons afgedwongen, nieuwe verworvenheid. Zegen voor de mensheid en onze beschaving. “God’s gift to humanity”. Ook daar. Vinden “we” toch?

De vertaling naar onze directe omgeving. Het hemd blijft nader dan de rok.

Pas ik me aan, of pas ik voor een democratisch genomen besluit?
Nog even losstaand dat ik in een eerder blog, de weggegooide stemmer, heb betoogd dat democratie in Nederland een gedevalueerd begrip is. Mijn korte samenvatting van die blog: het is niet alleen getrapt, maar zelfs vertrapt.

Met meer dan 50% van de stemmen kan een kamermeerderheid verkregen worden. Met een “versterkte meerderheid” (2/3) kan de grondwet aangepast worden.  Wij hébben nog een geschreven grondwet. Sommige westerse landen (GB, New Zeeland en Israël niet) niet eens..
Met die meerderheid (na wat mopperen door de minderheid) ‘gaan we er voor’.

Maar hoe zou ik reageren als het volgende ‘democratisch’ besloten zou worden?

De doodstraf?
De “kopvoddentax”?
Afschaffen secularisatie?
Opzeggen van VN participatie?
Een oorlog tegen omliggende staten?
Uitsluiten van bepaalde bevolkingsgroepen?
Niet meer accepteren van het statuut van Rome?
Opzeggen van het handvest van de rechten van de mens?
Aanpassing van de grondwet zodat discriminatie mogelijk is?
Etc. etc.. vul de lijst maar aan..

Waar liggen mijn grenzen in het rotsvast vertrouwen in de democratie? Waar liggen jouw grenzen?
Is dit rotsvast vertrouwen al beschaamd?

Mijn antwoord op de laatste vraag: ja.

Ik kan slechts vertrouwen op het vertrouwen in het gezond verstand. En de verdeelheid ten gevolge daar van. Ergens is dat vertrouwen op (dus) de verdeeldheid in onze samenleving ook al beschaamd.
In hoeverre moet ik dan gaan bijdragen aan de verdeeldheid in de samenleving om het vertrouwen in het democratische model nog in de lucht te houden?

Waar ligt mijn natuurlijke grens? En waar die van jou?

Terug lezen:
03/10: De weggegooide stemmer
10/09: Megalomane Egomaniakalen en Klokkenluiders (ook over resonantie en de gevolgen daar van)
 
 
 

De weggegooide stemmer

Vandaag naar de stembus. Of is het de prullenbak? Of gescheiden afvalverwerking? De democratische burger is vakkundig monddood gemaakt. Van een echte volksvertegenwoordiging is geen sprake meer. dat zegt het volk inmiddels ook. Hoog tijd om ons democratisch systeem eens grondig te hervormen. Hier een overzicht en voorzet.

Belangenbehartiging?
Grotere partijen verliezen al jaren substantieel leden. Kleine partijen winnen nog wat leden. Alle politieke partijen samen hebben nog maar 300.000 leden. Gemiddeld slechts zo’n 30.000. Daar zal de kiezer het mee moeten doen.

De nieuwe trend is zelfs, dat je niet eens meer lid kan worden van een partij. Die noemen zich dan ‘beweging’. Een omgekeerde wereld. Beweging krijgen in hun standpunten is niet mogelijk. Dat is exclusief voorbehouden aan de ‘grote leider’.

Mag ik dit met een aantal belangenbehartigers vergelijken? Ja, dat mag.
ANWB, FNV, KNVB etc.: miljoenen/honderdduizenden leden. Iets te vertellen in de politiek?
Retorische vraag.

Stelling: De politieke partij als volksvertegenwoordiging is een niet meer te verdedigen stelling.

In onze democratie is het wel regel dat je alleen op die gehavende partijen kan en mag stemmen.
Is dat niet vreemd? Als er weinig te kiezen is, daaruit te moeten kiezen? Is dat democratie?

Schimmige processen. Lokaal, provinciaal en landelijk.
 
De totstandkoming van de verkiezingslijsten heeft ook weinig met democratie te maken. Ons-kent-ons principe vanuit de leemlagen van de partij. Zelfs de leden hebben vaak het nakijken. Laat staan de stemmer.

Is de kiesdeler voor de topper overschreden, dan gaan het overschot naar de volgende op rij. Daarmee is het schier onmogelijk om ergens bungelend onderaan de lijst nog boven te komen drijven middels voorkeurstemmen. Sinds 1959 is dit slechts 9 keer voorgekomen.

De Provinciale Staten kiezen uit hun midden dan weer de Gedeputeerde Staten met als voorzitter de 
een door de regering aangewezen Commissaris van de Koning(in). De Provinciale Staten kiezen ook de leden van de Eerste Kamer leden. Die de Tweede Kamer dan weer mogen controleren.

Is daar allemaal nog een touw aan vast te knopen? Wie voelt zich nog vertegenwoordigd, door wie?

In de gemeenteraden worden coalities gesmeed. Coalities houden de rijen gesloten. Is dat democratie? Vier jaar vast zitten aan plannen gesmeed na de verkiezingen is een lange tijd!

Landelijk: de grootste partij wordt door de koningin uitgenodigd een coalitie te smeden.
Dan komt er een ‘regeerakkoord’. Waarin ineens tot ieders grote verrassing alle ‘controversiële onderwerpen’ zijn voorbestemd. En door de coalitie tot geboden worden verheven voor mogelijk vier jaar. Tot grote verrassing van de kiezer. Is dat wat we wilden?
De politiek zegt: ja. Maar is dat zo? Is daar voor gekozen?

De afgelopen weken/jaren hebben we gezien dat van het beloofde ‘dualisme’ in de kamer niets terecht komt. De oppositie heeft niets te vertellen. Massaal wordt door de coalitiegenoten meegestemd met de regeringsvoorstellen. De oppositie kan slechts winnen als één van de coalitiepartijen er uit stapt.

Dan horen we de woorden: “het is nu aan de kiezer.” Vol (verhulde) ironie en spot: daarvoor was het immers niet aan de kiezer. Daarna ook niet.

Wim Kan heeft het lang geleden treffend verwoord: “Democratie is de wil van het volk. Ik lees elke ochtend stomverbaasd in de krant wat ik nou weer wil.”

Kontakt verloren.
Als een partij verliest, dan is (na lang navelstaren) de standaard conclusie van die partij: we hebben te veel het kontakt met de kiezer verloren. Dat is geen ‘rocket science’. Met dit door de politiek in de hand gehouden systeem is dat immers een gegeven. Er is niet of nauwelijks sprake van contact.

De resultaten.
Als de radeloze stemmer zijn woede en onmacht over hun gebrek aan invloed niet kwijt kan, dan gooien velen hun stem op nieuwe partijen die die woede handig weten uit te buiten. De woede is nu inmiddels zo groot dat je er zo maar, uit het niets, de grootste partij (herstel: beweging) mee kan worden. Is dan die partij een gevaar? Of heeft de gevestigde orde dat gevaar zelf gecreëerd door dit schimmige systeem in stand te houden? En zijn zij zelf niet onderdeel (en veroorzaker) van dat gevaar? Nog zo’n retorische vraag voor mij.

Tussentijdse conclusie.
De kiezer stemt, maar heeft weinig te kiezen. De democratie is monddood gemaakt. De burger heeft het nakijken en krijgt dat in de gaten. Terecht. Tijd om het roer om te gooien.

Enkele voorstellen (die ik ‘in de groep gooi’ bij deze).
 
a. Kies een burgemeester en een premier (Meer dan 50% criterium). Laat de ‘kwien’ er buiten.
b. Die burgemeester en premier mogen dan een raad/kabinet samenstellen.
c. De raad/kamer moeten de wethouders respectievelijk het kabinet goedkeuren.
d. De neutrale stemmen worden ‘lege zetels’, met neutrale stemmen.
e. 33% (kamer 50 v.d. 150 zetels) worden gevuld door burgerzetels (zie hieronder voor uitleg)
f.  De 1^ste kamer wordt opgeheven. In plaats daarvan een toezichthouder.
g. De drempel voor een burgerinitiatief en referendum worden lager.
h. Het surplus van de stemmen worden evenredig verdeeld over de andere kandidaten. Zo krijgen voorkeursstemmen meer invloed dan nu.

Zo eerst maar even. Ik kan er nog wel meer bedenken. Het wordt tijd dat de burger het weer voor het zeggen krijgt. En de politiek weer in contact komt met de stemmer en kiezer. Dat verband is nu verloren. Met dramatische gevolgen. Ik ben benieuwd naar jullie suggesties hoe het (nog) beter kan.

Ik wens de lezer nog een genoeglijke 3 maart en (alvast) een aanloop naar 9 juni.

De politiek roept het hardst: “laat uw stem niet verloren gaan”
En doen er vervolgens alles aan jouw stem verloren te laten gaan.

Vanavond de ‘politiek leiders’ bijeen om de uitslag te evalueren. Ze gaan allemaal uitleggen dat ze eigenlijk gewonnen hebben. Maar ze hebben allemaal verloren. De kiezer namelijk. In een slechte stemming.

Noot: ad e. “33%”
Als er mogelijkheden zijn om snel een “representatief onderzoek” te doen naar de mening van de burger, dan kan deze mening (en verdeling) dus ook representatief ingebracht worden in de kamer over ter zake doende onderwerpen. Er zijn er genoeg immers.
 
Voorbeeld/case studie: Den Helder..
Trouw: Tegen de arrogantie van de scheve bomen
Documentaire Zembla over Den Helder: Wie bestuurt de stad? Aanrader!
Met daarin de historische woorden van de verantwoordelijke wethouder: “daar gaat de burger niet over.”
 
Verder lezen:
Volkskrant: Nederland is zijn politieke leiders zat  
NRC: NRC.nl: groot alarm. De politici zijn hun gezag verloren
NRC: D66 wint veel leden 
Raad Openbaar Bestuur (ROB) rapport: Vertrouwen op democratie (PDF)
Enkele termen daarin: Burgerhandvest, Burgerjury, Burgerpanel, Burgerforum, Burgerinititiatief..
Interessant rapport. Ooit van gehoord? Ondergesneeuwd en op de ‘vuilnisbelt’.
Wikipedia.org: burgerforum Kiesstelsel
Montesquieu-instituut: historisch overzicht kiesstelsels
 
 
Bron plaatje: (bijgeknipt) plaatje M.de Jonge.
 
 
 

Davids en “het rijk der fabelen”

Op 12 januari overhandigt davids het “kloeke rapport” aan minister president jan balkenende.
Ruim 500 pagina’s, 49 conclusies, en een verborgen boodschap: we leven in “het rijk der fabelen”.
De politiek moest er maar zijn eigen politieke conclusies aan verbinden, stelde hij terecht.
En onmiddellijk ontstond er tumult in het kippenhok. De haan vertrok geen spier. Davids lacht in zijn vuistje. Hij had al lang politieke uitspraken gedaan. Zijn ei al gelegd. Maar het was niet zo opgevallen tussen al het gekakel.

De politieke uitspraken van Davids.
Hij kon het toch niet nalaten. Stellend dat hij zich niet met de politiek zou bemoeien (“dat is aan de politiek”) begon hij direct al breed de politiek te becommentariëren.
 
Enkele citaten uit zijn aanbiedingsspeech:

Op 20 maart 2003 vond het Amerikaans- Britse militaire optreden plaats tegen het regiem van Sadam Hoessein in Irak.
Het daartoe uitgesproken doel was om vrede en veiligheid te brengen…om daarmee te bewerkstelligen dat daar een rechtvaardige, welvarende en democratische samenleving zou ontstaan die een stabiele factor zou moeten zijn in het Midden-Oosten.

Wanneer we nu in de jaaroverzichten lezen dat in Irak in het jaar 2009 4993 doden en talloze gewonden door geweld zijn gevallen, waarmee Irak ongeveer de onveiligste plek op aarde is, kan niet anders worden geconcludeerd dan dat dit niet het soort vrede en veiligheid was waarnaar de invallers zegden te streven.
Ik meen op dit meest essentiële en diep liggende punt in het Irak-drama hier de aandacht op moeten vestigen,…  Na 7 jaar is dat doel nog steeds illusoir.

In de Verenigde Staten is al snel een relatie gelegd tussen Irak en het veiligheidsvraagstuk dat na 9/11 op prominente aandacht kon rekenen. Dit land maakte regime change in Irak tot een politieke doelstelling.
In het Verenigd Koninkrijk en in Nederland werd de als zekerheid aangenomen aanwezigheid van massavernietigingswapens in Irak als motief voor de oorlog geformuleerd en de verwijdering daarvan als doel.
In Nederland wijzigde dit in het niet-voldoen door Irak van de VR-resoluties.
 
Het achteraf gebleken echec van de inval, want zo mogen we het wel noemen, is vooral te verklaren uit de omstandigheid dat de zucht naar het bereiken van de politieke doelstellingen een verantwoord zicht belemmerde op wat er daarna in Irak op langere termijn zou moeten en kunnen gebeuren.
 
In de beginjaren, tijdens de kabinetten Balkenende I en II was Nederland en daarmee ook de Nederlandse politiek meer met zichzelf bezig dan met buitenlands beleid.

Tussentijdse conclusie:
Ongevraagde politieke uitspraken van Davids die er niet om liegen!

Wat er ook niet om liegt is het rapport zelf.

Ongevraagd geeft het namelijk een aardig kijkje in het functioneren van onze parlementaire democratie. Met als hoofdrolspelers de regering, de kamer, en het volk.

Een wonderlijk gebeuren. Dat mag weer eens duidelijk worden.

Nog wonderlijker is dat tussen al het gemorrel niemand de hand in eigen boezem steekt met de hamvraag: hoe functioneert onze democratie eigenlijk?

Nee, de handen betasten slechts de boezems van anderen. Het regent beschuldigingen.

Vandaar deze blog. Want hoe functioneert die? Ook “een echec”? Ook een “illusionair” doel wat wordt nagestreefd? Een overzicht aan de hand van een ‘voorval’. Enkele citaten uit de 49 conclusies uit het rapport:

Het functioneren van de Regering:

Conclusie 4: Het besluit politieke steun uit  te spreken.. ging in tegen .. de opvatting van een meerderheid van de Nederlandse bevolking.

Conclusie 7: Een zekere onwaarachtigheid was derhalve niet vreemd aan het Nederlandse standpunt.

Conclusie 5. (brief 4/9/2002 van De hoop Scheffer aan de kamer): Noch de ministerraad, noch minister- president Balkenende of minister Korthals van Defensie is vooraf over de inhoud van deze brief geraadpleegd.

Conclusie 9: Doordat.. niet duidelijk werd vastgesteld wat onder ‘politieke steun’ verstaan moest worden, werd de deur opengezet voor allerlei misverstanden.

Conclusie 14: Het besluit de inval in Irak te steunen was vooral gebaseerd op overwegingen die waren ontleend aan de buitenlandse politiek. Het ging in 2003 niet om strafacties, maar een ingrijpen dat moest uitmonden in een buitenlandse bezetting van Irak.

Conclusie 16: In de door de commissie onderzochte periode prevaleerde de Atlantische reflex boven een op Europa gerichte houding.

Conclusie 20: Daarmee ontbeerde de militaire actie een adequaat volkenrechterlijk mandaat.

Conclusie 21: De volkenrechterlijke standpunten…kwamen niet tot stand op basis van een degelijke en actuele juridische voorbereiding.

Conclusie 25: De Nederlandse regering interpreteerde rapportages van UNMOVIC selectief.

Conclusie 27: Vanaf begin 2003 bleef deze kritische analyse achterwege (.. de on-mogelijkheid WMD in te zetten..).

Conclusie 29: ..heeft zowel de MIVD als de AIVD zich terughoudender opgesteld.. dan de bewindspersonen deden in de communicatie met de Tweede Kamer.

Conclusie 30: Deze nuanceringen werden niet door de betrokken ministers en departementen overgenomen. Uit de rapporten .. werden slechts die uitspraken gedestilleerd die pasten in het reeds ingenomen standpunt.
De regering heeft zich… in belangrijke mate laten leiden door .. inlichtingeninformatie van Verenigde Staten en Verenigd Koninkrijk.

Conclusie 33: De regering heeft tegenover de Staten-Generaal geen volledige openheid van zaken gegeven…

Conclusie 36: Het onderscheid dat de Nederlandse regering maakte tussen offensieve en defensieve wapens.. is aanvechtbaar.

Conclusie 37: De regering heeft niet voldaan aan haar toezegging de Tweede Kamer tijdig te informeren…

Conclusie 44: De ministers…hebben op onderdelen onderling tegenstrijdige uitlatingen gedaan en zijn niet altijd duidelijk geweest.

Conclusie 45: …. Heeft de regering artikel 100 Grondwet ten onrechte niet toegepast.

Conclusie 49: De commissie heeft zich bij inzage van sommige staatsgeheime documenten afgevraagd welke de redelijke zin kan zijn van de nog steeds daaraan gehechte rubricering.
Geschiedschrijving en waarheidsvinding worden hiermee zonder voldoende grond belemmerd.
 
 
Het functioneren van de Kamer:

Conclusie 2: Alle politieke partijen.. met uitzondering van Groen Links en later de SP hebben het Amerikaans – Britse militaire optreden jegens Irak tussen 1991 en februari 2001 ondersteund, ook in gevallen waarin dit optreden niet door de Veiligheidsraad was goedgekeurd.

Conclusie 9: … een inhoudelijke gedachtewisseling tussen regering en parlement over het Irakbeleid niet van de grond is gekomen.
 
Conclusie 31: In de Tweede Kamer is voorafgaand aan de oorlog geen noemenswaardig debat gevoerd..

Het functioneren van het volk:
 
Conclusie 2: Opmerkelijk is de afwezigheid van openbaar protest.

Conclusie 3: In deze politiek onstabiele periode ging de aandacht van de Nederlandse bevolking in de eerste plaats uit naar binnenlandse onderwerpen.
Een breed maatschappelijk debat over Irak bleef uit.

Verwijzen naar “het rijk der fabelen”.
Na de korte uiteenzetting van Davids over de illusionaire doelstellingen en het echec van Irak werd het rapport overhandigd aan Jan Peter Balkenende.

Die zelfde middag nog reageerde dat hij verheugt was dat een aantal punten uit het “migraine” dossier (Davids woorden) naar het “rijk der fabelen” was verwezen.

Een wonderlijke kronkel van de geest. Hij suggereert immers daarmee dat hij waarde hecht aan het oordeel van de commissie Davids. Ook weer selectief. Hij verwees hem ongevallige conclusies net zo snel weer naar “het rijk der fabelen” waar hij leiding aan mag geven.

Want dat is het land waar we in leven. Daar kan je dus makkelijk naar verwijzen.

Een land waar we het ‘allemaal wel geloven’.

In de fabeltjes van Amerika en Engeland.
Waar de regering in gelooft.
En de kamer die dat weer gelooft.
En het volk wat hen ook weer wel gelooft.

Allemaal bewoners van een “rijk der fabelen”.
Een land waar goedgelovigheid als passie wordt bedreven.
Bewoond en geregeerd door goed gelovigen.
Met allemaal boter op het hoofd.

Dat is pas de kern van het echec van onze parlementaire democratie.

En Davids heeft die Goliath onthoofd.

Op een vraag van een reporter aan Davids na de persconferentie wat de belangrijkste les zou kunnen zijn uit het rapport antwoordde hij: “volledig en open zijn”.
 
Hij had daar wat mij betreft nog veel opener en vollediger in mogen zijn.

Bronnen (o.a.):
Het hele rapport, de persberichten en de tekst van de speeches van Davids:
http://www.onderzoekscommissie-irak.nl/#pagina=849
 
Video overhandigingsspeech Davids 12/01/10:
http://nos.nl/video/128577-toespraak-en-overhandiging-rapport-commissiedavids.html
 
Video persconferentie Balkenende 12/01/10:
http://nos.nl/video/128696-reactie-balkenende-op-rapportdavids.html