Na mij de zondvloed

Afl. 3 uit de serie: Omtrent Het Oude Testament. Zo’n 1500 jaar na de schepping was een wonderlijke wereld ontstaan. Mensen werden stokoud (nog net geen 1000 jaar). Nota bene de zonen van God (!) verwekten naar hartenlust reuzen bij mooie dochters van mensen. Moord en doodslag, veelwijverij, incest en inteelt moeten aan de orde van de dag geweest zijn.

Geen wonder dat dan de boel dan helemaal uit de hand loopt.

Een leek moet toch kunnen zien dat dit niet “heel goed” (Gn 1:31) was? Dat het opzetje van God inmiddels toch wel mislukt was? En dat eerder gemaakte keuzen om nog een en ander te repareren desastreuze gevolgen hebben gehad?

Maar ik was dan ook zeer verheugd het volgende te lezen:
“De Heer zag hoezeer de slechtheid van de mensen op aarde was toegenomen, en hoezeer de begeerte van hun hart de hele dag naar het kwade uitging. Daarom kreeg Hij spijt dat Hij de mens op de aarde gemaakt had en Hij werd er zeer verdrietig om” (Gn 6:5-6)

Het heeft even geduurd (1500 jaar) maar alsnog een uniek moment natuurlijk! God beschikt dus toch over een zekere portie zelfreflectie en zelfinzicht. En een kwetsbare kant. Die Hij dan ook laat zien. Da’s mooi! Maar droog de tranen en doorpakken nu!

Zijn eerste actie (over een scherpe prioriteitstelling gesproken) was: “Mijn levensgeest zal niet altijd bij de mensen blijven, want hij is maar een nietig wezen; de duur van zijn leven zal honderdtwintig jaar bedragen.” (Gn 6:3/4).

Niet erg sterk denk ik dan. Je handen er van af trekken (management by exception?). En of die 120 jaar de boel recht zal trekken is nog maar de vraag. Ook opvallend dat hij nu tot het inzicht is gekomen dat de mens nietig is. In zijn eerste week op aarde sprak Hij nog van op “..Ons gelijkend” (Gn 1:26). Hoe “nietig” kan Hij zijn?

Maar dit was nog maar het begin zie ik al verder lezend. “Ik ga de mens die Ik geschapen heb, van de aardbodem wegvagen zowel de mens als het vee, en de kruipende dieren en de vogels in de lucht, want het spijt me dat ik ze gemaakt heb.” (Gn 6:7).

En Hij zei ook nog: “De dagen van de mensen zijn geteld, want zij zijn er de schuld (hoezo hun schuld?!) van dat de aarde vol geweld is. Ik ga hen met de aarde vernietigen.” (Gn 6:13).

Kijk, dat zijn geen halve maatregelen! Leren van je fouten, en gewoon opnieuw beginnen. Had hij ook al bij Adam en Eva moeten doen toen Hij zijn eigen belofte (“sterven”) brak (zie Het Paradijs, de valse start) dat had heel wat ellende gescheeld immers.

Maar dan: “Alleen Noach vond genade in de ogen van de Heer.” (Gn 6:8).

“Nou doet U het weer” zou Diederik Samsom gezegd hebben. Maak je weer dezelfde fout! Had ik Hem maar daar voor kunnen waarschuwen! Dan had de wereld er heel anders uitgezien!

Nu God had besloten tot een genocide die zijn weerga niet meer zou kennen tot in de huidige tijd mag je toch hopen dat hij dat ten minste op een beetje humane manier zou doen.

Maar nee, Hij koos uit alle mogelijkheden “de zondvloed”. In moderne termen: hoog water, overstromingen en tsunami’s. Geen prettige dood zo’n verdrinkingsdood natuurlijk. Hoe wreed kan je zijn?!

Maar daarover een volgende keer..

P.S. Binnenkort deel 4. Met Noach het schip in
P.S. alle verschenen blogs in deze serie zijn te vinden in de rechterkolom onder het kopje: “Omtrent het Oude Testament”
P.S.: plaatje komt hier vandaan: http://www.statenvertaling.net/kunst/grootbeeld/71.html