Nieuwjaarswens 2020 voor jullie allemaal

Zo vrij als een vogel

Neem je ook graag even tijd

Om in verbondenheid

En gezamenlijk gegoochel

Sierlijk in elkaars kracht

Te verrassen en te verblijden in volle pracht

 

Fijne feestdagen, en een mooi, creatief, boeiend, inspirerend, aandachtig, ontspannen, liefdevol, blij, gezond, verrassend, verblijdend en overzichtelijk 2020 toegewenst.

Vast weer de moeite waard er veel tijd in te steken!

 

 

Noot: De foto is van Daniel Biber, zie ook: https://www.ad.nl/buitenland/fotograaf-schiet-unieke-foto-van-zwerm-spreeuwen~a5db25e5/

Verder lezen? https://www.omroepgelderland.nl/nieuws/2326167/Dit-is-waarom-een-zwerm-spreeuwen-zo-n-mooie-vliegshow-geeft

Live beelden bekijken? https://www.youtube.com/watch?v=CqVQ3jhP_gQ

 

Perplex om dat Solex Complex

Opknappertje

Daar moet ik elke keer aan denken als ik naar haar kijk. Om dan meteen over te gaan naar een zekere vorm van zelfprojectie. Haar vormen zal ik nooit kunnen evenaren. Dat hoeft ook niet. Maar ik las wel een aantal aardige opstekers, die mij deden besluiten maar weer eens een blogpauze in te lassen. Een dikke maand deze keer. Om omgevormd weer heelhuids terug te keren in blogland.

Een eenvoudige rekensom
Wetenschappers kwamen met een verrassende conclusie dat een kwartier bewegen per dag het leven met drie jaar kan verlengen. Een kwartier per dag. Ga er maar aan staan!
Andere wetenschappers ontdekten dat 6 uur televisie kijken per dag je leven verkort met wel 5 jaar!

Kijk, daar kan ik wel wat mee.
Ik bedacht me, dat als ik terug ga naar die plek waar ik niet kan internetten en geen TV kijk, dan heb ik die 5 jaar al weer gewonnen. Beweeg ik dan ook nog eens een kwartiertje (misschien nog wel een pietsje meer) per dag dan komen er zo weer minimaal drie jaar bij. Samen al 8 jaar!
Dat geeft toch een goed gevoel om in zo’n maand te kunnen werken aan de eigen eeuwigheidswaarde.

Als ik terug ben, en geheel opgeknapt, zal ik gaan werken aan haar eigenwaarde.
Om te beginnen krijgt ze een nieuwe bloes van mij.

Peking Duck

Soms heb je van die dagen. Gisteren was er weer zo eentje. Het begon allemaal met een eendje.

Drie actuele groene berichten. Drie foto’s op deze blog. Peinzend over de overeenkomsten en de verschillen moet ik bekennen dat het me niet echt gelukt is. Dus gooi ik het maar in de groep. Bij deze. Er moet toch ergens een een verborgen boodschap in zitten.

1. China zwemparadijs
20.000 vierkante kilometer van de Gele Zee in China is volgegroeid met algen. Oorzaak overmatig gebruik van bemesting waar algen van smullen. Chinezen zitten nergens mee. Daar kan je dus gewoon heerlijk in rondzwemmen.

2. Bretagne vakantieparadijs
50 stranden inmiddels gesloten omdat ze bedekt zijn met een dikke laag algen die giftige dampen verspreiden. 36 everzwijnen (??) vonden daar al de dood. Geen badgast te bekennen blijkbaar. Vissen al lang niet meer. Oorzaak: overmatig gebruik van bemesting door de boeren. Die zitten nergens mee.

 

3. “Alle eendjes zwemmen in het water”
Heerlijk slobberend in de vijver achter mijn huis. Smullen. Van andere kost. Eendjes zitten nergens mee. Ik wel. Aan bemesten doe ik niet. Althans niet in de tuin. Het tafereel gade slaand kreeg ik ineens weer geweldige trek in Peking Duck. Gek eigenlijk.

P.S. Bron foto bij 1 en 2: zie de links (er staan er nog meer bij 1. Aanrader!).

Echtens Paradijs

Mijn eerste fotoblog. Het logische vervolg van mijn voorlaatste blog waar ik me afvroeg of ik ooit een fotoblogger zou kunnen worden. “ik ben benieuwd” schreef menig lezer. Er op uit dus. Naar het Echtens Paradijs. Een plek op ‘steenworp’ afstand van mijn woonplaats. Echten (Drenthe), en dan het natuurgebied erachter. Een bos en nat heidegebied met enkele stuifduinen. Deels onderhouden door een kudde koeien. Een prachtig gebied waar ik met grote regelmaat mezelf even uitlaat.

Altijd weer opvallend. Hoogseizoen in Nederland, maar als je even buiten de wegen en overvolle campings komt en de natuur intrekt kom je niemand meer tegen. Ik vind het al lang best. Hier vind je nog echte rust, en kan je volop genieten van de mooie natuur. En die is er in overvloed. Geen wonder dat dit gebied een het paradijs genoemd wordt.

Gisteren was het onrustig weer. Af en toe schoot er een zonnetje doorheen. Mooie luchten, dat dan weer wel.

Hier een foto waar ik het wel van aandurf die op deze blog te zetten. Het zonnetje schoot er net doorheen. Bijzonder licht zo aan het eind van de middag.

Wil je precies weten waar de foto genomen is en even een ‘birds eye view’ hebben van dit gebied (aanrader) doe dan het volgende:

1. Open Google Maps
2. Kopieer de volgende data in zijn geheel in de zoekbalk: 52°42’57.5″,  6°22’24.7″
3. Bingo!

Oh, ja. De kompasrichting van de foto: 323 graden. Kom er nog maar eens om. Handig zo’n GPS met kompas functie in je camera.

Vooruit: nog drie toegiften. Drie panoramafoto’s (180 graden) geschoten in hetzelfde gebied:

Mijn eerste fotoblog zit er weer op. Misschien volgen er nog wel meer. Ter afwisseling. Een echte fotoblogger zal ik wel nooit worden.

P.S. wil je de foto nog wat vergroten: klik dan op de foto..

Zal ik ooit een fotoblogger worden?

Met volle verwondering en soms stijgende verbazing kijk ik graag naar de brede schare fotobloggers.  Hoe doen ze dat toch? Zelf ben het stadium van de kiekjes nooit te boven gekomen. Hoog tijd om die uitdaging dan ook maar eens aan te gaan. Onder het motto: aan het materiaal mag het niet liggen, ben ik op zoek gegaan naar een metgezel die me daar bij kan helpen. En gevonden! De Sony DSC-HX9V die ik bij deze met gepaste trots presenteer.

De zoektocht
Belangrijke eis voor me dat het een nog draagbaar ding (in de broekzak) moest zijn. Een compact-camera dus. Stevige zoom, ook belangrijk. Als gadgetliefhebber, wat extra toeters en bellen. GPS leek me ook wel wat. Kan ik tenminste terugvinden waar die ‘unieke’ foto gemaakt is. Filmen? Natuurlijk. Maar dan wel in HD. Macro: uiteraard. Panorama: heel belangrijk. Menig fotoboek van me wordt opgesierd met knullige aan elkaar geplakte foto’s. Dat moest maar eens echt afgelopen zijn. Ook leuk voor het maken van eigen “kopafbeeldingen”.

De twijfelzucht
Een eigenschap die me niet vreemd is. Eerst maar eens een shortlist gemaakt. Wekenlang internet afstruinen. 5 merken bleven over. Casio, Panasonic, Fuijifilm, Sony, Samsung. Tests gelezen, overal wel wat mis mee. Probeer dan maar eens winkel te vinden waar je ze kunt zien, voelen, en vergelijken. Niet te doen. Bij de dozenschuivers al helemaal niet. Daar proberen ze je lekker te maken met speciale aanbiedingen van meest camera’s die al weer uit het assortiment raken (zonder je dat te vertellen natuurlijk). Dus uitgekomen bij de lokale nog echte fotowinkel (uitstervend ras).

Grote bewondering voor het uithoudingsvermogen en geduld van deze winkelier. Missende apparaten van de shortlist werden besteld. Om te kunnen vergelijken. Niet eenvoudig, bij elke toestel was wel weer iets wat me niet beviel. Uiteindelijk bleven twee camera’s over. De Sony DSC-HX9V en de Fujifilm Finepix f550exr.

De keuze
Dubbeltje op zijn kant. Erg vergelijkbaar. Dan ga je natuurlijk af op onzinnige verschillen. De Fuiji viel uiteindelijk af. Door het lullige flitsertje wat elke keer (ook als het niet nodig is) naar boven plopt..
De Sony werd het dus. Na weken delibereren uiteindelijk toch een impulsbeslissing.
16 keer optische zoom, 16 Mb sensor, sceneherkenning, GPS en kompas. HD film, duidelijk menu, burst, manueel en intelligent auto (2X), sweep panorama (de beste), 3d (kan ik nog niets mee..), goed LCD scherm ook in zonlicht. Mooie kleuren. Tja wat niet eigenlijk..

Goed geschoten?
400 euro armer (camera + 8 GB kaartje, tasje en HDMI kabel,) en een illusie rijker verliet ik de winkel.
Nou ja, minus 25 euro die ik nog van Sony terugkrijg (speciale zomeractie) dan.
Na wat eerste tests ben ik best onder de indruk. Mooie foto’s, prachtige kleuren. Eerste panorama’s prima gelukt. Indrukwekkend zelfs. Ik had het zelf niet beter kunnen doen.
Maar ook: handleiding wordt in HTML bijgeleverd op schijf. Laptop meenemen onderweg?? GPS is erg traag. En geen ‘maps’ in het toestel (heeft de Fuiji wel). Ook een PC voor nodig dus.

En ineens bedacht ik me: als ik 2000 foto’s maak (dat zijn er toch al best heel veel) tijdens de komende jaren, dan is dat aan afschrijving nog steeds 20 eurocent per foto. Ook best veel eigenlijk.
Nare eigenschap: twijfelzucht.

Met het oog op de toekomst
Bij de ruim 300 blogs die ik tot nu toe heb geschreven heb plakte ik standaard een van het internet ‘geleend’ plaatje. Ik ben zelf benieuwd of dat anders gaat worden in de toekomst. Word ik ook ooit een ‘fotoblogger’?

Mijn grootste uitdaging nu: iets vinden om te fotograferen. Daar had ik eigenlijk nog niet eens zo goed over nagedacht..

Diverse tests en reviews van deze camera:
http://www.besteproduct.nl/Sony_DSC_HX9V/test_deskundigen.html
http://www.dpreview.com/products/sony/compacts/sony_dschx9v
http://www.digitalcamerainfo.com/content/Sony-Cyber-shot-DSC-HX9V-First-Impressions-Review.htm
http://www.photographyblog.com/reviews/sony_cybershot_dsc_hx9v_review/
http://www.kieskeurig.nl/digitale_camera/sony/dsc-hx9v/reviews/954333/
http://www.pcworld.com/article/229364/sony_cybershot_dschx9v_review_long_zoom_innovative_extras_and_superb_video.html
http://www.digitalversus.com/sony-cyber-shot-hx9v-p360_10599_16.html
http://www.imaging-resource.com/PRODS/HX9V/HX9VA.HTM
http://www.ephotozine.com/article/sony-cybershot-hx9v-gps-camera-review-16476