Martin Van Rijn schoffeert miljoenen mantelzorgers

De staatssecretaris van Volksgezondheid gaat 3,5 miljard bezuinigen op een AWBZ budget van 25 miljard. In Pauw en Witteman legt hij uit hoe. Volkomen ongefundeerd stelt hij dat er veel te weinig mantelzorg wordt verricht. Door een vermeend gebrek aan een “betrokken samenleving”. Hij leeft onder een steen, de feiten zijn totaal anders.

De visie van Martin van Rijn
Schuif grote gedeelten van de AWBZ naar de gemeenten (met een sterk verminderd budget).
Stelling: zorgbehoevenden zouden lijden aan een te grote mate van “vraagverlegenheid” in de betekenis van: ik durf niet om zorg te vragen aan mijn naasten (itt een te gemakkelijke vraag naar formele zorg). Martin van Rijn ziet het als zijn missie daar wat aan te gaan doen!
De gemeente zal met je “om de keukentafel” in kaart brengen welke zorg door wie geleverd kan en moet worden. Dat heet dan “zorg op maat”. Hun maat: de ambtenaar bepaalt in hoeverre de buurman, kennissen, kinderen, partner etc. ingezet moeten gaan worden om zorg te verlenen. De ‘rijdende rechter’ achter de voordeur. “U zult het er mee moeten doen!”

Argument is de valse retorische vraag: “willen we in een verzekeringssamenleving of liever in een betrokken samenleving wonen? Hij bevestigt vervolgens ook nog ‘fijntjes’ dat het eerste feitelijk de status quo is in Nederland.
En doet er vervolgens nog een schepje bovenop: “Ik zou deze discussie ook willen voeren als we wel genoeg geld zouden hebben”. Ja, ja, je moet maar durven!

Een grof schandaal. Hij schetst hiermee een beeld dat de directe omgeving van ernstig zieken achterover leunt en maar al te gemakkelijk de zorg overlaat aan te duur betaalde zorgleveranciers.

Op de opmerking dat dat toch niet voor alle familie, vrienden, kennissen, buren geldt, reageert hij nog met “1000-en mensen doen dat al”. “1000-en”???? 3,5 miljoen, meneer van Rijn!!!

De feiten (bron + bron)
3,5 miljoen Nederlanders van 18 jaar en ouder verlenen mantelzorg. Verdeeld als volgt:
2,7 miljoen verlenen hulp aan chronisch zieken, tijdelijk zieken of stervenden.
2,6 miljoen mensen zorgen meer dan acht uur per week of langer dan drie maanden voor een ander.
1,4 miljoen mantelzorgers verlenen meer dan acht uur per week zorg.
1,1 miljoen mantelzorgers die zowel intensieve (>8 uur/wk) als langdurige hulp (> dan 3 maanden) geven.

“Ruim 450.000 mantelzorgers voelen zich ernstig belast. Zij ervaren dat de zorg teveel op hun schouders komt te rusten, dat hun zelfstandigheid in de knel raakt en dat de zorgverlening ten koste gaat van hun gezondheid en conflicten oplevert op het werk of in de thuissituatie. “

Alzheimer Nederland heeft veel onderzoek naar mantelzorgers verricht. Hun bevindingen:
“70% van de mensen met dementie (..250.000..) woont thuis en wordt  verzorgd door hun naaste familie en/of omgeving. Maar dit vraagt zijn tol. 82% (!!!) van de mantelzorgers is overbelast of loopt een groot risico op overbelasting. Als de mantelzorger de ondersteuning van een dementiepatiënt niet meer aankan, is dat een belangrijke reden voor opname in een verpleeg- of verzorgingshuis.”

Ze berekenden dat de vrijwillige mantelzorgers van dementerenden de samenleving 7 miljard besparen (op een totale uitgave aan dementie van 5 miljard). Veelal ten koste van hun eigen gezondheid. Diverse malen werd de noodklok al geluid. Geen enkel gehoor..

Schofferen
Martin van Rijn poneert een volstrekt onhoudbare stelling, om vervolgens zijn afbraak beleid daar mee te verdedigen. Hij past hiermee naadloos in het rijtje van politici die ook ‘excelleren’ hele groepen in de samenleving volkomen onterecht opzij te zetten: Henk Kamp (bankhangende werkelozen) en Geert Wilders (criminele moslims). Om maar een paar voorbeelden te noemen. Van Rijn schoffeert nu 3,5 miljoen mantelzorgers. Van enige betrokkenheid is geen sprake.

Mark Rutte weet inmiddels ook van wanten: “Je moet je aan de grenzen van beschaving en fatsoen houden, „een beetje chique” zijn”.

Liegen, de realiteit ontkennen, drogredeneren, een valse voorstelling van zaken geven en mensen schofferen is niet beschaafd, onfatsoenlijk, en zeker niet “chique”.

Onze ‘verkozen’ regering en volksvertegenwoordigers zitten er niet mee. Met alle dramatische gevolgen van dien: zo steven je af op een sterk verminderde volksgezondheid en welzijn.

Buiten Beeld wegens Verbouwing Bovenkamer

Het is weer zover. Twee maandjes in retraite in een poging de bovenkamer weer op orde te krijgen. Dan maar even niet bloggen, reageren op collega-bloggers, twitteren en feestboeken. Het neurale netwerk wordt onderworpen aan een grote onderhouds- en opknapbeurt. Hoog tijd om de aansluiting weer te vinden.

Hersenmodellen.
De zintuigen en dus het brein hebben het weer zwaar te verduren gehad. Want zeg nou zelf, geen touw meer aan vast te knopen wat er allemaal over ons uitgestort wordt. Rioolpolitiek. Met als ultiem dieptepunt politici die ons willen doen geloven dat ze over hun eigen schaduw heen kunnen springen. Een nieuwe kermisact die balletje-balletje moet gaan overtreffen. Het blijft oplichting hoe je dat ook draait, keert of presenteert.
Hoog tijd om ook hun eigen schedel op te lichten om te onderzoeken of er sprake is van een ernstige schimmelinfectie, breinrot, lekkage, pseudologia fantastica, dan wel vastgelopen raderen en kromme wissels. Mijn diagnose mag duidelijk zijn: de combinatie van dat alles.

Mijn inmiddels gistende en overmatig borrelende bovenkamer eist onmiddellijke een grote beurt. En weigert nog langer te worden overladen met rotzooi uit hun achterkamertjes. Te dienen als hun stortplaats, hun vuilverbrandingsinstallatie met hun drogredenering dat ik daar dan weer schone energie uit zou moeten kunnen putten. Er zijn grenzen. Genoeg is genoeg.

Zelf worstel ik nog met het ontwerp van voorkeur voordat de grote verbouwing gaat plaatsvinden. Wordt het het input = output model? Maar ja, dan kan er van enige toegevoegde waarde geen sprake zijn. Bagger er in, bagger er uit. Ga ik voor de fuzzy logic benadering? Alom geprezen in de meet- en regeltechniek voor een nauwkeurige afstemming. Of voor de chaostheorie? Heeft wel wat in tijden waar van enige ordening in het bestel geen sprake meer is.

Vooralsnog laat ik maar even de boel de boel. Eerst maar eens beginnen met, opruimen, leegmaken, ontkalken, ontstoppen, schoonmaken, stevig oliën en doorsmeren. Genoeg te doen.
Met een brein dat hopelijk dan weer net zo soepeltjes loopt als hieronder wordt weergegeven. Opgeruimd staat netjes.

 

Begin juli ben ik weer van de partij. Ik wens iedereen in de tussentijd veel sterkte met het hoofd boven water houden. Het wordt een hete zomer vol schone beloften.

Vanmiddag kwam er op de valreep al weer eentje langs: “We zijn er uit”! Waaruit?
“Een principeakkoord!” Hebben politici dan principes?

Het wordt hoog tijd dat ik ga. Even afstand neem. Ik kan het allemaal niet meer bevatten.

Kutmarokkanen en de Kredietcrisis

de overeenkomsten. ze zijn er, en meerdere dan je zo zou denken. een onthutsend en inzichtelijk overzicht.

Uw razende reporter kroop crisisbewust door de krochten van het internet. En kwam al lezend en luisterend tot de volgende conclusie: er zijn wel erg veel overeenkomsten.

Duizelingwekkend veel duidingen. Dolgedraaid en verloren in de veelheid aan verslagen en verslagenen, hier een overzicht van het jargon wat links en rechts, boven en onder wordt gebruikt. Over welke crisis ging het ook alweer?

Opgehoeste problemen.
Overlast, hebzucht, terroriseren, stalken, stelen, lak aan de autoriteiten, rotzooi, gerotzooi, rotte zooi, agressief, onacceptabele risico’s, niet te vertrouwen, niet in de hand te houden, steekhouders en stakeholders, een paar ‘jongens’ verpesten het voor de rest, hebzucht, dieven, perversiteiten, afpakken, kredietverlies, incrowd, loverboys, onbalansposten, gaan geheel hun eigen weg, onbetrouwbaar, hoogmoed, weigeren te integreren, van andere planeet, realiteitszin verloren, recidivisten, patsers, niet ingrijpen..

Opgehoeste oplossingen.
Heropvoeden, hard aan pakken, opsluiten, vernederen, de ‘ouders’ aanpakken, toezicht aanscherpen, begeleiden, dialoog, integreren, overnemen, dialoog, terug naar de ‘heimat’ (bankieren/Marokko), spreiden, kredietwaardigheid verhogen, nu ingrijpen…

De burgers.
Sentiment en emotie, kredietverlies, het zal mijn tijd wel duren, actiecomités, rechtszaken, verhuizen, media-aandacht, zoveel mensen zoveel meningen, frustratie, slachtoffers, ver van mijn bed show, ‘aandeelhouders’, ‘spaarders’, paniek, spreiden, gelatenheid, getroffenen en niet getroffenen, gaat ons allemaal aan, vergaande gevolgen, topje van de ijsberg, moet wat aan gebeuren, nu ingrijpen…

Commentatoren,  redacteuren, columnisten, media.
Crisis, ongekend, kern, reden, drama’s, betrokken partijen, oorzaak, conflict, historie, analyse, verbanden, was te verwachten, uit de hand gelopen, gevolgen, consequenties, wie het weet mag het zeggen, de partijen, anders, onvoorspelbare toekomst, nu ingrijpen..

De toezichthouders.
Hebben hun werk niet goed gedaan, versloffen hun taak, roep om andere aanpak, onderling vinger wijzen, niet goed genoeg, onder toezicht stellen, dialoog, meldplicht, samenwerken, regels aanscherpen, nieuwe taken, nieuwe aanpak, nu ingrijpen…

De overheden.
Werkgroepen, beleidsplannen, commissarissen,  probleem’wijken’, aanpakken, doortrekken, investeren, overnemen, financiële injecties, harde woorden, dialoog, de burger in bescherming nemen, mogen niet omvallen, crisismanagement, politieke verantwoordelijkheid, nu ingrijpen…

En de spelers zelf?
Die ‘spelen’ en ‘feesten’ gewoon’ door..

Moraal van dit verhaal: met deze woorden kan iedereen elke crisis te lijf. Met woorden. Nu de daden… 

P.S. Mephisto heeft een lijst gemaakt over welke crises we het zoal kunnen/moeten hebben. Hij eindigt zijn blog terecht met ‘de mentale crisis’. De grootste.

De bankcrisis: ons prisoner’s dilemma

 

Banken dreigen met bosjes om te vallen in wat eens Luilekkerland was. Banken werden decennia lang gezien als een van de meest betrouwbare en solide cash cows in the World of Milk and Honey. Moedeloos kijken ze ons nu aan, en smeken ons om vertrouwen. Geven we dat? Of zijn we ‘uitgemolken’?

Het Prisoner’s Dilemma:
Voor degenen die niet zo bekend zijn met dit begrip een korte uitleg:
Twee gevangenen hebben samen een misdrijf gepleegd. Het bewijs mist echter. Zij worden elk in apart van elkaar gescheiden cellen opgesloten, zodanig dat onderlinge communicatie onmogelijk is. Ze kunnen bekennen of blijven zwijgen en ze weten wat daarvan de gevolgen zijn:
a. als de een bekent en de ander zwijgt, dan wordt degene die bekend heeft getuige à charge en hij wordt vrijgelaten; de ander wordt veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf;
b. als ze beide bekennen, worden ze elk tot 5 jaar veroordeeld;
c. als ze beide zwijgen worden ze vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs.

Uit onzekerheid over hetgeen de ander zal doen zullen beide kiezen voor bekennen. Immers door te zwijgen, loopt men het risico dat de ander bekent en als gevolg daarvan krijgt men een straf van 20 jaar. Beter was het geweest overleg te voeren en een afspraak te maken. Dan was de uitkomst voor beide misdadigers vrijspraak geweest.

Wantrouwen en onzekerheid over het handelen van de ander, in combinatie met het dilemma te moeten kiezen tussen persoonlijk korte termijn gewin ten opzichtte van het collectief (samen vrijspraak), resulteert in een voor beiden slechte uitkomst. Maar in dit geval wel rechtvaardig (beiden 5 jaar).

In de economie komen we dit verschijnsel vaak tegen bij het milieuvraagstuk. De zorg voor een beter milieu kost het individu moeite en werpt alleen vruchten af als (vrijwel) iedereen zo handelt. Uit wantrouwen jegens de ander op dit punt en korte termijn eigen voordeel vertonen weinigen milieuvriendelijk gedrag. In dit soort gevallen moet een overheid het maatschappelijk wenselijke gedrag afdwingen, vinden velen.

Onderling wantrouwen is de bron van alle ellende. Ook in deze financiële crisis. Immers: Beurskoersen maken een dramatische val: gebrek aan vertrouwen. Meest sentiment gedreven. Lang niet vanwege de resultaten.
Er zijn zat liquide middelen ook bij de banken. Maar ze zijn niet meer echt liquide: het stroomt echter niet meer door onderling wantrouwen: jij of ik die gaat vallen? Bij jou de rij of bij mij?

Als ‘iedereen’ zijn spaarcenten ophaalt valt elke bank gegarandeerd om. Zaak is dus dat dat niet gebeurt. Bij geen enkele bank. Anders allemaal in de rij voor het domino-effect..

In dat besef: vertrouwt de burger er op dat de ‘buurmannen’ niet voor eigen ‘zekerheid’ gaan en niet ‘ook’ snel hun centen gaan ophalen?
Of kan men blijven geloven dat ‘men’ zal snappen dat juist het laten staan van de spaarcenten de banken overeind zal houden, in ons collectief belang?

De oplossing ligt dus voor de hand. Maar hebben de burgers die in de hand?
Centen ophalen (korte termijn persoonlijk belang: ‘bekennen’)?
Centen niet ophalen (collectief belang: ‘zwijgen’)?

Nee, het vertrouwen bij de overheden, en de banken, en de burgers dat ‘de burgers’ deze oplossing in eigen hand hebben is er niet meer. Waarschijnlijk grotendeels terecht. De kans wordt steeds groter dat er massaal ‘bekend’ wordt.

En inderdaad: de enigen die nog kunnen inspringen bij dit prisoner’s dilemma zijn dan de overheden.
In het besef dat de individuele burger slechts voor eigen belang zal gaan, gaat men maatschappelijk gewenst gedrag proberen af te dwingen door er voor te zorgen dat er geen lange rijen voor de bankkantoren komen te staan. Waarmee de burgers het systeem, en daarmee zichzelf collectief de nek zouden omdraaien. Verstandige keuze overigens naar mijn mening. Hoe wordt er ingegrepen?

a. Toezichthouders, centrale banken en overheden pompen dan zelf maar enorme hoeveelheden geld in het inmiddels drooggevallen financiële systeem. Enkel om het te laten stromen.
b. Overheden geven garanties aan spaarders (de Ierse regering geeft inmiddels garantie af voor alle spaartegoeden, ongeacht de hoogte).
c. Banken overeind houden door aandelen te kopen en/of geld te injecteren en daarmee vertrouwen te leveren/kopen. Enkel in de hoop dat daarmee de rijen niet zullen gaan ontstaan.

Kernwoord is dus: vertrouwen. Tel maar eens vanavond hoe vaak dat woord valt in de nieuwsberichten en analyses op TV en radio. Sentimenten drijven de markt nu, niet de ratio’s.

En de kern is dus ook hier:
Als burgers elkaar niet meer (kunnen) vertrouwen, is er geen collectief, en straft men uiteindelijk zichzelf. Collectief.

En dat is de hoge prijs die we met zijn allen betalen voor het nog groeiende individualisme dat al in de jaren 80-90 is ingezet.
Nu is het de financiële crisis. Er zijn er al anderen geweest, en nog anderen zullen volgen.
We zijn onze eigen gevangenen geworden, met alle dilemma’s van dien. Schuldig ook nog. Met gebrek aan bewijs..

Ons eigen prisoner’s dilemma..

Met ernstige gevolgen wereldwijd..

Is het nieuws iets nieuws?

na langere tijd bewust afgezien te hebben van kranten, televisie (en blogs) groeit natuurlijk toch de behoefte te weten hoe het de wereld inmiddels is vergaan. was het nieuws ook op vakantie?

Dus dan toch maar weer, alsof er niets gebeurd is, de draad oppakken en de krant doorlezen. Schoorvoetend beginnend met de Vkrant van gisteren..

Wat lees ik, eerst maar koppensnellend?

• – Epidemie racistisch geweld in Rusland.
• – Grootschalig offensief in Pakistan
• – Abchazië sluit grens met Georgië na ‘aanslagen’
• – Partij van Erdogan wacht laatste slag.
• – Iran zal alle olieroutes afsluiten in de Perzische golf als het wordt aangevallen.
• – Israël houdt grootscheepse legeroefeningen voor een eventuele aanval op Iraanse nucleaire installaties.
• – VS slaan afsluiten olieroutes niet toe.
• – Oorlog Irak gaat 3000 miljard kosten.
• – G8 knabbelt aan miljarden steun voor Afrika.
• – Oud-topman Airbus opgepakt.
• – Oostzee is een van de minst leefbare zeeën ter wereld.
• – Kap tropisch regenwoud gaat door.
• – Tijden van goedkope olie komt keren niet meer terug.
• – Noodlijdende banken wijken uit naar Aziatische beleggers.
• – AEX verlies in half jaar eenvijfde van de waarde.
• – Economische crisis wordt dieper.

Ik durfde haast niet meer de krant van vandaag te pakken..
Maar ja, ook bij mij kruipt dat bloed waar het niet gaan kan..

• – Kamer (min CDA) is eruit: de overheid is de hufter.
• – Algerijnse terroristen uit as herrezen.
• – Arrestatiegolf onder Turkse nationalisten.
• – Dodelijkste maand in Afghanistan.
• – Macht van Russische energiebedrijven neemt toe.
• – De missie in Darfur wordt fiasco.

En, alsof er ‘niets’ aan de hand is:

• – Top Alpinvest ontvangt 154 miljoen (vanwege hoge rendementen..)
• – Gouden handdruk (650.000 euro) na bankroet (Thuiszorg A’dam).

De een zijn dood is de ander zijn brood…

Werd er ook ‘goed nieuws’ gemeld?
Ja, het NOS journaal kon gisteren melden dat het ingegane rookverbod alleszins meeviel en goed werd nageleefd. Door het mooie weer zaten de gasten immers meest op de terrasjes buiten..

Hoelang blijven we ons verstoppen en verdoven? Waar rook is, is vuur…
Vandaag gaat het onweren…

Komkommertijd? Het wordt een lange hete zomer.. What’s new..

Oorlog? Het is al lang oorlog, en dat zal alleen maar erger worden..