Het vurrukkullukku veinzen

Op 22 mei (hier) sleept menigeen zich weer naar de stembus om een Europees parlement te kiezen. “Feest van de democratie” wordt er dan geroepen. Maar ja, er wordt wel meer geroepen. En als je dan stemt dan veins je te weten waar je op stemt, en op wie, en waarom. En wat blijkt? Niets is minder waar.

De opkomst zal weer “dramatisch” laag zijn. Dat verbaast niemand. Het is niet meer te begrijpen hoe de besluitvorming plaatsvindt. Laat staan hoe je die nog met je stem zou kunnen beïnvloeden.
En verrassend inkijkje gaf de docu “de slag om Europa” afgelopen week (kijken als je die nog niet gezien hebt!).

Daar werd weer even duidelijk in beeld gebracht hoe politici veinzen de waarheid in pacht te hebben. Opvallende verschillen tussen al deze ‘waarheden’. Binnen partijen wordt met het grootste gemak en dus met grote regelmaat anders gestemd en gedacht in Den Haag dan in het Europese Parlement. Stemmen verwateren nog verder dan de al homeopathische verdunningen door afgedwongen partijdiscipline op Europese schaal.

En toch veinzen al die politici in hun peperdure campagnes dat als je je stem aan hen geeft het dan allemaal wel goed komt. Koek en ei. Of het nu minder- minder is, meer-meer, of anders. Feodaal dan wel federaal. Ook definities waar menigeen nog op zou moeten studeren aangezien ze voor velerlei uitleg vatbaar blijken te zijn. Roeptoeteren is de standaard.

Wat er dan vervolgens met je stem gebeurt blijft ook volkomen duister. Zelf gaan ze nog een stap verder: je geeft ze (wie?) niet alleen een stem maar daarmee ook nog eens “mandaat”. Levensgevaarlijk natuurlijk. Mag je in de krant lezen (als het er al in staat) wat ze daarmee allemaal uitgevreten hebben. Als ze al iets uitvreten. Of elkaar in de fractie al de tent uit hebben gevochten.

Er wordt wat afgeveinsd in de politiek. Maar ook door de burger, door de machtige lobby van de industrie (meer lobbyisten in Brussel dan ambtenaren). Ach, door wie niet? Accountants, de farmamaffia, de advocatuur, de banken, de makelaardij, grootgrutters, noem ze allemaal maar op. Om maar over het veinzen in persoonlijk relaties te zwijgen.

Is dit dan op de valreep een pleidooi voor “total honesty”? “Zeggen wat je denkt, en doen wat je zegt”?
Absoluut niet! De ramp zou niet te overzien zijn. Ik hoef hier geen voorbeelden te noemen. Talloze. Macro en micro.

Net als het leven is veinzen “vurrukkulluk” . Het houdt ons van de straat immers.
We willen namelijk graag belazerd worden waar je bij staat.
Daar kiezen we dan wel weer massaal voor.