Futloos Futselende Fusiepartners

Aflevering 3: anekdotes uit de gezondheidszorg. Karel Kanaal kwam in aanmerking voor een Colon-CT. Aangezien twee ziekenhuizen (Schuit en Bagger) onlangs gefuseerd waren hadden ze het eerste “synergie effect” al ingevoerd: die procedure werd vanaf nu alleen nog maar uitgevoerd in Bagger. Zo’n 40 km verderop. Dat heeft Karel geweten. Daarover deze anekdote.

Na het horen van dit bericht (best wel een handige jongen) kijk ik op internet wat deze procedure precies inhoudt. En leest dat ook een “darmspoeling” nodig is als voorbereiding. Geen pretje, maar dan heb je ook wat, dacht ik nog. Om dat voor elkaar te krijgen moeten (lees ik op de site van Bagger) op een dag drie drankjes ingenomen worden. Flesjes van 50 ml. Telebrix Gastro. Smullen maar.

Toch maar even het secretariaat van radiologie gebeld aldaar. Hoe kom ik aan die flesjes?
“Die kunt u hier komen ophalen”. “Maar moet ik daar 80 km voor bussen dan, kan dat niet anders?”
“Nee, dat is het protocol”.

Dan maar het secretariaat hier gebeld:
“kunnen jullie die flesjes niet leveren?”.
“Welke flesjes?
“Misschien een idee om even te bellen welke flesjes?”. Vond ze wel een vondst.
Behulpzaam als altijd, belt ze me later terug. “ik heb even gebeld, en u kunt het recept voor die flesjes morgen hier ophalen”. Wat een service!

Ik haal het recept op. Bij thuiskomst zie ik dat het een recept is voor 1 flesje. Geen 3. Dan maar weer even naar het ziekenhuis gefietst (met de van internet geplukte instructie).
“Dit recept klopt niet, het moeten er drie zijn, kijk maar naar de instructie”.
“Goh, inderdaad. Dan hebben zij dat verkeerd doorgegeven. Ik laat wel even een nieuw recept maken”
“Wel snel graag, de tijd begint te dringen”.
“Snap ik, ik fax het dan meteen wel even door naar uw apotheek, kunt u het morgen daar wel ophalen.”

De volgende middag naar de apotheek.
“Dit leveren we niet. Er is geen vraag naar en ik moet een doos van 200 stuks bestellen, daar kunnen we natuurlijk (?) niet aan beginnen!” “En volgens mij worden deze flesjes ook door het ziekenhuis zelf afgegeven omdat deze in de prijs van de procedure zitten”.

Terug naar het secretariaat: “ik heb een probleem. Natuurlijk kan ik een middagje gaan bussen 40 km verderop, maar dat moet toch ook anders kunnen?”.
“ik ga wel eens bellen”. Ik bel “je” terug (we waren al behoorlijk intiem geworden door de veelvuldige wisselende contacten)”.

Niet geheel gerust op een goede afloop belde ik nog maar eens naar radiologie van het andere ziekenhuis.
“Kunnen jullie die flesjes niet hier naar toesturen?”
“Geen idee hoe!”
“Heeft u wel eens van PostNL gehoord?!”

Dood spoor zo bleek.

Niet voor een gat gevangen, schoot me ineens te binnen dat de Colon-CT nog niet zo lang geleden hier werd uitgevoerd. Dan maar eens langs de afdeling Radiologie hier. En de case uitgelegd. “ Hebben jullie misschien die flesjes hier nog liggen?”
“Ja, hoor, nog een doos vol!”
“Kan ik er drie mee krijgen?”
“Dat wordt ingewikkeld, maar ik kan ze wel naar de afdeling MDL sturen”. “Goed plan” kon ik er nog uit persen.

De volgende middag kreeg ik een telefoontje van het MDL secretariaat:
“ik heb goed nieuws voor je: ik heb hier drie flesjes klaarstaan, kunt je zo komen ophalen!”
“Geweldig” wist ik er nog met moeite uit te krijgen. Inmiddels de nodige oprispingen onderdrukkend.

Mezelf wel afvragend of ik de flesjes nog wel nodig had. Het liep me al “dun door de pantalon” door deze ongekende synergie effecten die deze ziekenhuizen al hadden bereikt. Edith Schippers zal trots op ze zijn.

 

N.B.: plaatje http://www.parkspot.eu/nl/2013/12/oceade-dicht-2014-tijdelijk/

N.B.: alle afleveringen uit deze serie zijn te vinden in de rechterkolom onder het kopje: “Anekdotes gezondheidszorg”.