Mijn gesprek met Jaap de Hoop Scheffer..

Zit ik aan mijn stamtafel te lezen komt jaap de hoop scheffer, met veel bombarie, binnenlopen. En gaat in gevechtslinie schuin tegenover me zitten.

Goh, zeg ik, dat ik jou hier tref..
Ik kan hier nu bij jullie mijn verhaal vertellen. Het is de eerste keer, ik heb me al die tijd stil gehouden.

Neem de tijd, voor zoiets wil ik je best wat langer claimen dan “45 minuten” met de voeten op tafel.
Er is één overeenkomst tussen deze 45-minutenclaim en de 45-minutenclaim van de Britse regering: ze kloppen geen van beiden.

Velen kregen klop van Davids. Wat klopt wel?
Davids is inconsistent. Ik blijf het op belangrijke punten met Davids oneens.

Nogmaals, wat klopt wel?
Het is niet fair, niet terecht, en staatsrechtelijk onjuist wat Davids doet.
 
Genoeg gemopperd.  Wat klopt wel vind je?
Ik vind het een beetje suggestief en op de persoon gericht.
 
Dat krijg je als je hier zit. Waarheidsvinding daar draait het toch allemaal om? Verder?
Verder was die bijeenkomst een brainstormsessie.. Ik werd bijgepraat als nieuwe minister.

Slap excuus: “bijgepraat”? Ben je dan verkeerd voorgelicht? Te snel in actie gekomen?
Dat stoort me. Iedere letter verliet het department onder mijn verantwoordelijkheid.

Je wist van de hoed en de rand? Als “nieuwe minister”? Met een “Atlantische reflex”?
Daar neem ik aanstoot aan. Ik wordt hier neergezet als iemand die altijd zijn huig liet hangen naar de Amerikanen. Terwijl ik altijd Atlanticus en Europeaan ben geweest.

In die volgorde lijkt me. Het was Amerikaanse tekst (zonder uitleg) dat er WMD’s waren..
‘Het lijdt weinig twijfel dat Irak beschikt over massavernietigingswapens’, het is mijn tekst.

Ruim 600.000 doden om die te vinden. Met kunst en vliegwerk, een hele massa die is vernietigd!
Dat is nogal karikaturaal. Het is de kunst om het optimale, niet het ideale, te bereiken. Kennelijk was dit het optimale.

(Davids, vraagt niet eens wat hij wil drinken, maar gooit kunstig een schaaltje zure bommen op tafel).
Davids, Leg me dat eens uit!
 
“Het optimale”? Leg dát eens uit: politieke steun verlenen aan iets wat volkenrechtelijk onjuist is?
Hadden we neutraal moeten blijven, niks moeten vinden? Je moet kiezen, Ik heb geen spijt van die keuze.
 
Kies dan nog maar eens. “Met de kennis van nu” wordt plots vaak gebruikt als excuus. Wat kies jij?
De enige nieuwe kennis die we nu hebben, is dat er geen massavernietigingswapens waren.

De “enige”? Toch geen onbelangrijk detail lijkt me. Wees eerlijk, wist je het echt niet?
Als je vindt dat je alles moet weten, verlies je de kritische distantie.

En afstand nam hij. Hij stond op, en verdween uit het zicht. Ik wist genoeg.
Hij wil en wilde het niet weten. Om zijn “kritische distantie” te kunnen bewaren..

Met niet-alles-te-moeten-weten kun je zo maar secretaris-generaal van de Navo worden, dacht ik nog. En hij ‘bezet’ nu de leerstoel vrede, recht en veiligheid. Ik val verslagen van mijn stoel. Is er nog Hoop?

Gauw lees ik verder in de vliegeraar. Ook al zo’n naar boek.

Bron:
Allemaal letterlijke citaten uit een interview met Jaap de Hoop Scheffer in de Volkskrant van 13 februari 2010.
 
Noot:
Dit gesprek is onderdeel van de feuilleton: “mijn gesprek met…….”
Alle vorige afleveringen van “mijn gesprek met…….” staan in het infoblok rechtsPlaatje: Tom Ordelman, ‘Oranjeboom café’, Velp, 360 graden.