Buiten Beeld wegens Verbouwing Bovenkamer

Het is weer zover. Twee maandjes in retraite in een poging de bovenkamer weer op orde te krijgen. Dan maar even niet bloggen, reageren op collega-bloggers, twitteren en feestboeken. Het neurale netwerk wordt onderworpen aan een grote onderhouds- en opknapbeurt. Hoog tijd om de aansluiting weer te vinden.

Hersenmodellen.
De zintuigen en dus het brein hebben het weer zwaar te verduren gehad. Want zeg nou zelf, geen touw meer aan vast te knopen wat er allemaal over ons uitgestort wordt. Rioolpolitiek. Met als ultiem dieptepunt politici die ons willen doen geloven dat ze over hun eigen schaduw heen kunnen springen. Een nieuwe kermisact die balletje-balletje moet gaan overtreffen. Het blijft oplichting hoe je dat ook draait, keert of presenteert.
Hoog tijd om ook hun eigen schedel op te lichten om te onderzoeken of er sprake is van een ernstige schimmelinfectie, breinrot, lekkage, pseudologia fantastica, dan wel vastgelopen raderen en kromme wissels. Mijn diagnose mag duidelijk zijn: de combinatie van dat alles.

Mijn inmiddels gistende en overmatig borrelende bovenkamer eist onmiddellijke een grote beurt. En weigert nog langer te worden overladen met rotzooi uit hun achterkamertjes. Te dienen als hun stortplaats, hun vuilverbrandingsinstallatie met hun drogredenering dat ik daar dan weer schone energie uit zou moeten kunnen putten. Er zijn grenzen. Genoeg is genoeg.

Zelf worstel ik nog met het ontwerp van voorkeur voordat de grote verbouwing gaat plaatsvinden. Wordt het het input = output model? Maar ja, dan kan er van enige toegevoegde waarde geen sprake zijn. Bagger er in, bagger er uit. Ga ik voor de fuzzy logic benadering? Alom geprezen in de meet- en regeltechniek voor een nauwkeurige afstemming. Of voor de chaostheorie? Heeft wel wat in tijden waar van enige ordening in het bestel geen sprake meer is.

Vooralsnog laat ik maar even de boel de boel. Eerst maar eens beginnen met, opruimen, leegmaken, ontkalken, ontstoppen, schoonmaken, stevig oliën en doorsmeren. Genoeg te doen.
Met een brein dat hopelijk dan weer net zo soepeltjes loopt als hieronder wordt weergegeven. Opgeruimd staat netjes.

 

Begin juli ben ik weer van de partij. Ik wens iedereen in de tussentijd veel sterkte met het hoofd boven water houden. Het wordt een hete zomer vol schone beloften.

Vanmiddag kwam er op de valreep al weer eentje langs: “We zijn er uit”! Waaruit?
“Een principeakkoord!” Hebben politici dan principes?

Het wordt hoog tijd dat ik ga. Even afstand neem. Ik kan het allemaal niet meer bevatten.