Over zorgkantoren, PGB’s en grove nalatigheden

Aflevering 6: anekdotes uit de gezondheidszorg. Doortje Duwer heeft een PGB. En viel in de prijzen toen ze in aanmerking kwam voor een “administratieve voorcontrole”. Je bent een crimineel tot het tegendeel is bewezen. Kafka had er weer een boek over kunnen schrijven.

De Kamer was het er al snel over eens. Stas van Rijn moest die vermeende ongebreidelde fraude rond de PGB’s maar eens hard aanpakken. En zo geschiedde.

Hij gaf de zorgkantoren opdracht letterlijk en figuurlijk nog harder aan de bel te trekken bij de PGB-houders. Testen op “grove nalatigheid” dan wel “fraude”. Nou zou je denken dat een beetje boekhouder in 5 minuten kan zien of daar bij iemand sprake van zou kunnen zijn. Nee, dat pakken ze daar grondig aan. Niets wordt aan het toeval overgelaten. Een uitgebreid plan van aanpak was daar al gauw gemaakt. Goed voor de eigen werkgelegenheid met name.

Keurig had ik in januari (logische eis) de “verantwoording” over 2013 al opgestuurd. Al gewend dat je daar pas in juli (!!) bericht over krijgt viel er midden juli inderdaad een brief van het zorgkantoor op de mat.
Krijg nou wat! Betreft: “Administratief vooronderzoek.”
“In dit kader wordt u hierbij uitgenodigd mee te werken aan een administratief vooronderzoek en een huisbezoek”

Uitgenodigd? Even later wordt fijntjes meegedeeld: “Het niet meewerken aan het administratief vooronderzoek heeft wél gevolgen voor uw PGB”. Mooi zo’n “offer you cannot refuse”.

Eerst maar eens kijken wat ze dan allemaal willen weten. In het kort:
Zorgovereenkomsten, wijzigingsformulieren zorgovereenkomsten, declaratieformulieren, facturen, verantwoordingsformulieren, bankafschriften, tarievenlijst en als klap op de vuurpijl: “toelichting op de zorg.”.

“Toelichting op de zorg” (was nog nooit geëist dit op te stellen) houdt in: “een beschrijving van de doelen die u met de zorg wilt bereiken. De werkwijze/werkzaamheden van uw zorgverlener. Een opsomming van de activiteiten die u doet tijdens de begeleiding.” “..een weergave van de technieken/methoden die zijn gebruikt in de begeleiding.”
En ‘natuurlijk’: De toelichting moet door de budgethouder en zorgverlener zijn ondertekend.”

En dan hebben ze ineens haast, want dit alles moet binnen 3 weken (na dagtekening) zijn aangeleverd!

Ronkende kopieerapparaten. Vele telefoontjes en reisjes verder om die handtekeningen allemaal te verzamelen (vakantietijd..) stuurde ik al gauw een centimeter dik pakket papier op naar het zorgkantoor. 5 keer gecontroleerd of alles er in zat, ze zullen mij niet klein krijgen.

Tot mijn verrassing krijg ik eind juli al weer een brief waarin ondermeer: “Ontbrekende stukken”.
Van 2 met naam genoemde zorgverleners willen ze een “toelichting op de zorg”. Maar dat had ik toch al opgestuurd? Niet gezien daar? Of vonden ze de toelichting niet toereikend? Dat werd niet duidelijk in de brief..
Even daarover bellen? Onmogelijke missie zo bleek. Je komt niet binnen in die goed afgeschermde bunkers.
Tja, waar ga je dan op gokken? Dan maar weer opnieuw opstellen, maar dan net even anders en nog uitgebreider.
En natuurlijk weer die zorgverleners lastig vallen voor weer een handtekening.

En ze misten een volledig IBAN nummer op de zorgcontracten van 4 ZZP-ers van de thuiszorg. Nu waren die zorgcontracten al opgesteld ver voor IBAN ooit werd ingevoerd, maar dat mag de pret niet drukken.
Moet wel aangepast worden. Dat ze alle facturen, bankafschriften en bijbehorende zorgovereenkomsten al hebben zodat ze kunnen zien dat het geld niet ‘naar mijn neef’ is overgemaakt doet voor hun niet ter zake blijkbaar.

En omdat dit als een wijziging gezien wordt in de zorgcontracten “..moeten zowel de budgethouder als de zorgverlener de aangepaste pagina’s ondertekenen.”.

Kan ik weer (het is nog steeds vakantietijd) bellen en reizen om weer al die handtekeningen op te halen!

Verplicht opsturen binnen twee weken na het huisbezoek. Wat inmiddels was aangekondigd per brief.
Dag en tijd aangegeven. Half augustus. Tijd? “Tussen 1 en 5.” Duurt een uurtje maximaal, maar je mag er wel de hele middag voor thuisblijven..

Aardige man hoor die aan de keukentafel kwam. Een van mijn vragen was natuurlijk of ze die zorgplannen wel hadden gekregen gezien hun vraag daarover.
“Kunt u de papieren die ik heb opgestuurd even laten zien? Dan weten we het meteen.”
“Nee, helaas, want ik krijg dat dossier niet te zien. Ik word op pad gestuurd met een set door die boekhouders opgestelde vragen die ik aan u moet stellen.”
Inmiddels al aardig murw geworden ging ik er verder maar niet op in. “Barst dan maar los met die vragen.”

3 vragen ‘op het scherp van de snede’ hadden ze op dat zorgkantoor bedacht door gedreven puntenslijpers. Allemaal financieel. Vermeende verschillen tussen afspraken in het contract, facturen, en overmakingen.

Merkwaardig. Dan maar weer de map en de rekenmachine er bij. Gezamenlijk maar weer eens de boel opgeteld en gecontroleerd.
En wat bleek? Alle drie de keren hadden die stoethaspels daar de boel niet goed opgeteld! Klopte allemaal als een bus. Wie gooit er nou met de pet naar? Ik of het zorgkantoor?

Het bloed was inmiddels geheel onder mijn nagels vandaan gehaald. Bij vertrek van de huisbezoeker kon ik het niet nalaten te vragen of hij de indruk had of ik fraudeerde dan wel beschuldigd kon worden van “grove nalatigheid”. Ik ontlokte toch nog een schamelijke glimlach van hem.

“Een laatste vraag: wanneer krijg ik weer bericht van het zorgkantoor?”.
“Dat weet ik niet, maar reken er maar niet op dat dit voor november zal zijn.”

En weg was hij weer. Op naar de volgende. Hij en zijn collega’s hadden er zo al 8000 afgewerkt. En nog duizenden te gaan.

Moraal van dit verhaal: wie controleert eigenlijk het zorgkantoor? En wie controleert de opdrachtgever (stas en Kamer) die de zorgkantoren de vrijheid geven helemaal uit hun dak te gaan met hun zelf verkozen veel te ingewikkelde onderzoeksmethode die toch al zwaar belastte PGB-houders overmatig (en meest onnodig) zwaar belasten?

Was het niet veel slimmer (en veel goedkoper) geweest eerst maar eens om een huisbezoekje te vragen? En als daar signalen worden opgevangen van mogelijke “grove nalatigheid” en/of fraude dan maar eens om een “administratieve na-controle” te vragen?

Wie is hier nu grof nalatig?

Plaatje: http://www.srf.ch/kultur/buehne/albtraum-im-wachzustand-in-kafkas-der-prozess

N.B.: alle afleveringen uit deze serie zijn te vinden in de rechterkolom onder het kopje: “Anekdotes gezondheidszorg”.

Martin Van Rijn schoffeert miljoenen mantelzorgers

De staatssecretaris van Volksgezondheid gaat 3,5 miljard bezuinigen op een AWBZ budget van 25 miljard. In Pauw en Witteman legt hij uit hoe. Volkomen ongefundeerd stelt hij dat er veel te weinig mantelzorg wordt verricht. Door een vermeend gebrek aan een “betrokken samenleving”. Hij leeft onder een steen, de feiten zijn totaal anders.

De visie van Martin van Rijn
Schuif grote gedeelten van de AWBZ naar de gemeenten (met een sterk verminderd budget).
Stelling: zorgbehoevenden zouden lijden aan een te grote mate van “vraagverlegenheid” in de betekenis van: ik durf niet om zorg te vragen aan mijn naasten (itt een te gemakkelijke vraag naar formele zorg). Martin van Rijn ziet het als zijn missie daar wat aan te gaan doen!
De gemeente zal met je “om de keukentafel” in kaart brengen welke zorg door wie geleverd kan en moet worden. Dat heet dan “zorg op maat”. Hun maat: de ambtenaar bepaalt in hoeverre de buurman, kennissen, kinderen, partner etc. ingezet moeten gaan worden om zorg te verlenen. De ‘rijdende rechter’ achter de voordeur. “U zult het er mee moeten doen!”

Argument is de valse retorische vraag: “willen we in een verzekeringssamenleving of liever in een betrokken samenleving wonen? Hij bevestigt vervolgens ook nog ‘fijntjes’ dat het eerste feitelijk de status quo is in Nederland.
En doet er vervolgens nog een schepje bovenop: “Ik zou deze discussie ook willen voeren als we wel genoeg geld zouden hebben”. Ja, ja, je moet maar durven!

Een grof schandaal. Hij schetst hiermee een beeld dat de directe omgeving van ernstig zieken achterover leunt en maar al te gemakkelijk de zorg overlaat aan te duur betaalde zorgleveranciers.

Op de opmerking dat dat toch niet voor alle familie, vrienden, kennissen, buren geldt, reageert hij nog met “1000-en mensen doen dat al”. “1000-en”???? 3,5 miljoen, meneer van Rijn!!!

De feiten (bron + bron)
3,5 miljoen Nederlanders van 18 jaar en ouder verlenen mantelzorg. Verdeeld als volgt:
2,7 miljoen verlenen hulp aan chronisch zieken, tijdelijk zieken of stervenden.
2,6 miljoen mensen zorgen meer dan acht uur per week of langer dan drie maanden voor een ander.
1,4 miljoen mantelzorgers verlenen meer dan acht uur per week zorg.
1,1 miljoen mantelzorgers die zowel intensieve (>8 uur/wk) als langdurige hulp (> dan 3 maanden) geven.

“Ruim 450.000 mantelzorgers voelen zich ernstig belast. Zij ervaren dat de zorg teveel op hun schouders komt te rusten, dat hun zelfstandigheid in de knel raakt en dat de zorgverlening ten koste gaat van hun gezondheid en conflicten oplevert op het werk of in de thuissituatie. “

Alzheimer Nederland heeft veel onderzoek naar mantelzorgers verricht. Hun bevindingen:
“70% van de mensen met dementie (..250.000..) woont thuis en wordt  verzorgd door hun naaste familie en/of omgeving. Maar dit vraagt zijn tol. 82% (!!!) van de mantelzorgers is overbelast of loopt een groot risico op overbelasting. Als de mantelzorger de ondersteuning van een dementiepatiënt niet meer aankan, is dat een belangrijke reden voor opname in een verpleeg- of verzorgingshuis.”

Ze berekenden dat de vrijwillige mantelzorgers van dementerenden de samenleving 7 miljard besparen (op een totale uitgave aan dementie van 5 miljard). Veelal ten koste van hun eigen gezondheid. Diverse malen werd de noodklok al geluid. Geen enkel gehoor..

Schofferen
Martin van Rijn poneert een volstrekt onhoudbare stelling, om vervolgens zijn afbraak beleid daar mee te verdedigen. Hij past hiermee naadloos in het rijtje van politici die ook ‘excelleren’ hele groepen in de samenleving volkomen onterecht opzij te zetten: Henk Kamp (bankhangende werkelozen) en Geert Wilders (criminele moslims). Om maar een paar voorbeelden te noemen. Van Rijn schoffeert nu 3,5 miljoen mantelzorgers. Van enige betrokkenheid is geen sprake.

Mark Rutte weet inmiddels ook van wanten: “Je moet je aan de grenzen van beschaving en fatsoen houden, „een beetje chique” zijn”.

Liegen, de realiteit ontkennen, drogredeneren, een valse voorstelling van zaken geven en mensen schofferen is niet beschaafd, onfatsoenlijk, en zeker niet “chique”.

Onze ‘verkozen’ regering en volksvertegenwoordigers zitten er niet mee. Met alle dramatische gevolgen van dien: zo steven je af op een sterk verminderde volksgezondheid en welzijn.