De conclusie: een ontluisterend Godsbeeld

Deel 25 uit de serie: Omtrent Het Oude Testament. En daarmee ook het laatste deel uit deze bloedstollende feuilleton. In de introductie van deze serie gaf ik aan waarom ik er behoefte aan had om (een gedeelte van) het OT maar eens te gaan fileren.

Het doel was een beeld van God te krijgen zoals Hij is beschreven in de bijbel, de “Waarheid”. Eigenlijk door Hemzelf aan ons verteld, als ik de gelovigen mag geloven. “Gods woord” claimen ze.

Juist omdat het beeld wat de diep-gelovigen aan de minder diep-gelovigen en ongelovigen voorhouden bij mij geen enkele herkenning opriep als ik hun bijbel er diagonaal op nasloeg. Kon ik me zo vergissen?

Waar vind ik bijvoorbeeld “God is Liefde”, de “Almachtigheid van de Liefde”, de “Vergevingsgezinde”, de “Barmhartige”, de God die “geen onderscheid maakt”? Hoe vaak heb ik het niet moeten horen?

Inmiddels de eerste 5 boeken doorgeworsteld te hebben, zijn voor mij die vragen wel beantwoord.

Niet per toeval die eerste 5 boeken. Samen (Thora, Pentateuch) vormen ze het fundament voor het Joodse geloof. En ook voor het christelijke geloof, voor zover het het Godsbeeld betreft.

De eerste ontluisterende conclusie die ik helaas moet trekken: die prachtige, geroemde, en vaak geciteerde eigenschappen zijn daar helemaal niet te vinden! Geen enkel spoor zelfs!

Hij blijkt wel een hele serie eigenschappen te hebben die een volkomen tegengesteld beeld geven.
Hier dus maar een lijstje zoals ik ze ben tegenkomen en heb beschreven in de blogs (2-24) uit deze serie:

Slechte architect: ‘intelligent design’ was zeker niet zijn ‘forte’.
Ging meteen met het paradijs al mis immers. Barstensvol ontwerpfouten!

Slechte manager, slecht leider:
– Geen visionair, slecht strateeg.
– Maakt standaard foute keuzen.
– Gaat geheel Zijn eigen gang.
– Management by absence.
– Management by terror.
– Slecht luisteraar. Pikt noden zelden op.
– Zorgt vooral goed voor Zichzelf. Werkt enkel voor de eigen bonus.
– Omringt zich met grote luxe, ten koste van zijn onderdanen.
– Geen vermogen tot enige zelfreflectie, miniem zelfinzicht.

Lastige persoonlijkheidskenmerken/persoonlijkheidsstoornissen:
– Machtswellusteling, potentaat, dictator.
– Koppig, eigenwijs, slecht verliezer.
– Wreed, bruut, pestkop.
– Jaloers, onzeker.
– Zuurpruim, azijnpisser, gifkikker.
– Geen enkel gevoel voor humor.
– Geen enkel relativeringsvermogen.
– Miniem EQ, IQ: twijfelachtig. Hoe dom kan je soms/regelmatig zijn?
– Uitgesproken narcist: omringt zich met aanbidders, mensen met kritiek worden uitgesloten.
– Omringt zich consequent met de verkeerde ‘aanbidders’: moordenaars, oplichters, lover boys en zuipschuiten.
– Gewetenloos.
– Egoïstisch, egocentrisch.

Machtsmisbruiker:
– Schender van mensenrechten, oorlogsmisdadiger, beul, folteraar
– Schuwt genocide niet om zijn gelijk te krijgen.
– Schuwt etnische zuiveringen niet om zijn uitverkoren volk een plekje te laten verwerven.
– Is bereid onnodig volkeren en economieën ten gronde te richten om ze een lesje te leren.
– Is bereid het eigen volk af te slachten om ze een lesje te leren.
– Geen respect voor andere culturen, cultuurbarbaar.

 
Tja, beste lezer. Moet ik nog even doorgaan? Niet een lijstje om vrolijk van te worden. Dat bestaat toch niet!?

En kom dan daarmee toch weer op de vraag of God nou wel of niet bestaat.

Als hij niet bestaat is er geen vuiltje aan de lucht. Er zijn wel meer vreemde mythische personen/goden en sprookjesfiguren bedacht door de eeuwen heen. Veelal juist niet van onbesproken gedrag. Op zich best vermakelijk.

Toch geloven hele volksstammen dat Hij wel bestaat. En die mensen willen mij, veelal met hoge zendingsdrang, doen geloven dat Hij echt bestaat. Altijd bestaan heeft. Wie is Hij dan? De figuur die naar hun zeggen nauwkeurig en zorgvuldig beschreven is in de bijbel.

Maar na deze uitgebreide zoektocht, is het bij mij niet meer de vraag of Hij wel of niet bestaat.

Veel belangrijker: ik moet er niet aan denken dat Hij echt bestaat!! God verhoede!! God bewaar me!!

Toch wel weer een verbijsterende (eind)conclusie/gedachte/overweging…

 
P.S. Met dit blog rond ik deze lange serie af. Ik dank de reaguurders en reageerders voor de aandacht en boeiende en meest leerzame reacties. 1000-en..
P.S. Plaatje: http://www.statenvertaling.net/kunst/grootbeeld/66.html
P.S. alle verschenen blogs (25) in deze serie zijn te vinden in de rechterkolom onder het kopje: “Omtrent het Oude Testament”

Van Exodus via Leviticus en Numeri naar Deuteronomium

Deel 24 uit de serie: Omtrent Het Oude Testament. Wat een ongelooflijke bende inmiddels. De stenen tafelen aan gruzelementen, 3000 mensen zonder pardon afgeslacht. En God nog steeds pissig. Wilde Hij eerst nog te midden van zijn volk gaan “wonen”, nu zag Hij dat helemaal niet meer zitten.

“Ik zal u brengen naar het land van melk en honing. Maar zelf trek Ik niet met u mee want u bent zo’n halsstarrig volk dat Ik u onderweg zou kunnen vernietigen.” (Ex 33:3)

“Vernietigen”?! Kijk, met zo’n vriend heb je geen vijanden meer nodig.

Ook Mozes had het eigenlijk helemaal gehad met ‘zijn volk’.
“Mozes sloeg telkens de tent op buiten het kamp, op een behoorlijk afstand” (Ex 33:7).

Wonderlijk genoeg waren God en Mozes nog wel steeds ‘on speaking terms’.

“Toen sprak de HEER tot Mozes. ‘Kap twee stenen platen.. Ik zal er weer dezelfde geboden ingriffen als in de platen die u stukgesmeten hebt. Morgenvroeg moet u klaar zijn, want dan moet u de Sinaï beklimmen.’ ” (Ex 34:1-2).

Jezus! Laat God die ouwe voor de zoveelste keer die hoge berg opklauteren! Nu zelfs met twee zware stenen tafelen op zijn rug. Arme man.
Ook wel een erg flauwe streek van God trouwens. Die stenen tafelen had Mozes natuurlijk ook óp de berg kunnen maken..Of God zelf zelfs, met een vingerknipje.

Boven gekomen gaat God meteen over tot de orde van de dag. Er moest nog menige klus geklaard worden voordat de “Israëlieten” hun “beloofde land” binnen konden trekken.

“Onderhoud wat ik u vandaag voorschrijf. Dan zal ik de Amorieten, Kanaänieten, Hethieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten voor u verdrijven.” (Ex 34:11)

Ja, beste lezer.. Wederom ben ik met stomheid geslagen..

Hadden we al gezien dat God meermalen genocide toepast om zijn zin door te drijven. Nu blijkt dat etnische zuivering hem ook helemaal niet vreemd is. Alles om zijn verkozen Hebreeuwse volk een eigen plek te geven. Door andere volkeren te “verdrijven” en/of uit te roeien?!

Maar is dat niet precies de open zenuw in het “collectieve geheugen” in onze “Joods-Christelijke cultuur”?

En alsof er nog niet genoeg parallellen te vinden zijn, zelfs nog in de zeer recente geschiedenis  : “Breek hun altaren af, sla hun heilige zuilen stuk, en hak hun heilige palen om.” (Ex 34:13)

Iets waar de wereld (terecht) schande van spreekt omdat er geen enkel respect getoond wordt voor andere culturen en cultuuruitingen. God kon dat ook echt niet opbrengen blijkbaar.

“Want u mag geen andere god vereren. De HEER heet de jaloerse. Hij is een Jaloerse God.” (Ex 34:14)

Mag ik even de (pseudo-)psycholoog uithangen? Jaloersheid vindt veelal zijn oorsprong, en wordt gevoed door onzekerheid. “Almachtig” en onzeker.. Spannende (en dus) gevaarlijke combinatie toch? Levensgevaarlijk zelfs. Dat had Hij al bewezen.

Maar om zeker te zijn van zijn eeuwigheidswaarde “.. sprak de HEER tot Mozes: ‘stel deze woorden op schrift, want op grond van deze woorden sluit Ik met u en met Israël een verbond.” (Ex 34:27)

Mozes had het er maar weer druk mee dat allemaal op schrift te stellen.. “Mozes bleef daar 40 dagen en veertig nachten (al weer!!), zonder te eten of te drinken.” (Ex 34:28)

Arme man, en ouwe taaie hoor! Een beetje normaal mens, was zonder drinken al lang aan versterving de pijp uitgegaan..

“En de HEER grifte de woorden van het verbond, de geboden, in de stenen platen.” (Ex 34:28)

Tja, en dan lees ik verder.. van Exodus, naar Leviticus, naar Numeri, en vervolgens Deuteronomium.

En dan snap je wel een beetje wat Mozes daar allemaal moest consumeren (nee, geen voedsel noch water) aan ‘geestelijk voedsel’. Boeken vol!

God legde even tot in groot detail en haarfijn uit waar je allemaal aan moest voldoen om bij hem in de gratie te mogen blijven.
Je mocht, nee je moest, in hem blijven geloven terwijl je je tegelijkertijd moest houden aan een dikke stapel strikte voorwaarden.

Ruim 600 (!!) voorschriften en leefregels. Inclusief straffe straffen als je je er niet aan houdt.
Doodstraf, steniging, uitroeiing, afslachting etc was Hem niet vreemd immers.

Over duivelse dilemma’s gesproken..

Ze staan allemaal beschreven in het (3e) boek Leviticus. En nog eens dunnetjes overgedaan in het (5e) boek Deuteronomium. Kort samengevat ook wel de Mitswa/Mitswot genoemd. Ik ga ze hier niet allemaal beschrijven/herhalen, de lezer zal dat begrijpen.  Hier het hele lijstje.

Het joodse geloof baseert zich voornamelijk op de eerste 5 boeken van de bijbel. Samen ook wel de Thora of Pentateuch genoemd. God had daarmee zijn punt wel gemaakt. De rest is ‘historie’ immers.

Blijft dus over om nog even het 4e boek Numeri aan te stippen. Het verhaalt over de laatste tientallen jaren van die 40 jaar (onnodig lang) durende reis door de woestijn.

Met daarin nog weer een serie rotstreken van God. Die maar bleef mopperen over “het halsstarrige volk”, dat nog wel eens wilde mopperen. Niet vreemd toch als je 40 jaar door die zandbak aan het rondtrekken bent?

Ik pik er twee uit ter illustratie..

Er werd gemopperd omdat er geen vlees genoeg was (Nu 11). God werd daar weer moedeloos van. Liet het weer kwartels regenen (Nu 11:31). Maar toen hij de onverzadigbaarheid en gulzigheid van het volk zag die die kwartels aan het rapen waren schoot het Hem weer het verkeerde keelgat in.

Reden voor hem om weer helemaal los te gaan tegen zijn eigen volk!
“Het vlees zat nog tussen hun tanden, niet fijngekauwd, toen de HEER al in toorn tegen het volk ontstak en een zeer grote slachting onder hen aanrichtte.” (Nu 11:33).

Nee, enige empathie en/of begrip voor de noden van het volk zijn hem volkomen vreemd. Meteen afslachten die lui!

Maar dan: eindelijk (na 40 jaar..) aangekomen in de buurt van “het land dat overvloeit van melk en honing” worden er verkenners uitgestuurd om alvast even een kijkje te gaan nemen. Bloedje-nieuwsgierig toch?

Niet vreemd dat ze toch wel een beetje huiverden bij de gedachte daar naar binnen te moeten trekken. Geen verrassing toch dat andere volkeren dat land ook al veel eerder ontdekt hadden? Rijke en krachtige volkeren inmiddels..
God werd echter weer woedend, omdat hij het zag als twijfel aan zijn woord dat Hij die lui wel even dat land uit zou knikkeren..

Tja, daar moet je niet bij mee aankomen immers. Zeer lange teen van Hem.

Hij had het weer helemaal met ze gehad. “De HEER sprak tegen Mozes en Aäron: Mijn geduld met deze verdorven gemeenschap die tegen Mij mort, is uitgeput!” (Nu 14:26-27).

Om vervolgens zijn eigen belofte (de slaven uit Egypte te brengen naar het beloofde land) te breken:
“In deze woestijn zullen de lijken liggen van allen die tegen Mij hebben gemord, van alle ingeschreven, van ieder boven de 20 jaar.” (Nu 14:29).

Kortom: enkel kinderen die onderweg in de woestijn geboren zijn, mogen er nog in. De ouderen (inclusief Mozes, en de ‘bevrijde’ slaven uit Egypte), mogen er niet in van Hem!
In het zicht van de haven, wel kijken niet aankomen..

Ja, beste lezer.. Hoe wreed kan je zijn.. Wat een valsheid! Wat een bruut.

Ik heb het nu echt helemaal met Hem gehad. Ook “mijn geduld …. is uitgeput” inmiddels.
Het beeld wat ik me van Hem wilde vormen (wat de inzet was van deze zoektocht) is inmiddels wel overduidelijk naar mijn gevoel.

Rest dus nog een laatste blog waar ik deze serie mee wil afronden. En de persoonlijkheid van God zal schetsen zoals ik Hem inmiddels heb leren kennen. Met verbijsterende conclusies.

 
P.S. Binnenkort (laatste) deel 25: De conclusie: een ontluisterend Godsbeeld
P.S. Plaatje: http://www.statenvertaling.net/kunst/grootbeeld/972.html
P.S. alle verschenen blogs in deze serie zijn te vinden in de rechterkolom onder het kopje: “Omtrent het Oude Testament”