Radicale belastinghervorming: het keukentafelgesprek

Den Haag 11/4/14. Nu de grootschalige decentralisatie van de zorg een groot succes dreigt te gaan worden staat stas Wiebes (VVD) in de startblokken deze “template” ook in te gaan voeren voor het belastingstelsel. Hij reageert daarmee op een pleidooi van Halbe Zijlstra (VVD) in de Volkskrant, die oproept tot een “radicale verandering”.

De bron
Ook de PvdA-ministers Asscher van Sociale Zaken en Dijsselbloem van Financiën zinspeelden recentelijk al op een aanstaande noodzakelijke herziening van het belastingstelsel. Het systeem is te ingewikkeld en moet drastisch vereenvoudigd worden, zo concludeert ook de commissie Van Dijkhuizen.

De gekozen invalshoek
Veel wil staatssecretaris Eric Wiebes (VVD) er nog niet over kwijt. Maar in de wandelgangen wordt al druk overleg gevoerd over de contouren van deze grote hervorming.
Waar Halbe Zijlstra wil dat de overheid zich uitsluitend nog bezighoudt met de kerntaken: “We moeten beseffen dat belastingen slechts één doel dienen: het innen van geld.”, wijst Samsom op het belang van maatwerk: “er valt nog veel te halen in het sociale en sterkere Nederland wat we voor ogen hebben.” Ook op dit punt lijken de coalitiepartijen elkaar wel te kunnen vinden.

De gekozen oplossing
“De argumentatie die voor de hervorming van het zorgstelsel gekozen is, sluit naadloos aan bij de voorziene hervorming van het belastingstelsel”, volgens een medewerker van Financiën die niet met naam genoemd wil worden. “De overheid int dan middels een simpel systeem de bulk van het benodigde geld.” “De gemeenten (die immers veel dichter bij de burger staan en ze persoonlijk allemaal kennen), gaat autonoom door het voeren van keukentafelgesprekken onderzoeken hoeveel er nog meer te halen valt. Ieder mens is immers anders. Maatwerk kan meer opleveren dan een of andere generieke schijf die onwetend op afstand door Den Haag wordt vastgesteld.” “Net als dat we iedereen gepaste zorg garanderen garanderen we hiermee dat iedere burger op maat voldoende en naar vermogen afdraagt”. “Wie zit er niet te wachten op een persoonlijk gesprek met een gemeentelijke belastinginspecteur die je optimaal kan adviseren over een gepaste leefstijl naar draagkracht?”

De gekozen voordelen
Hoewel de coalitiepartijen en gedoogpartijen nog een slag om de arm houden, heeft het er alle schijn van dat de voordelen (“grote lijnen”) opwegen tegen de nadelen (“uitwerking van de details”).

Waar de VVD en D66 hun zin krijgen (kleinere overheid, simpel belastingsysteem vanuit Den haag en lagere generieke belastingen), ziet ook de PvdA haar wens vervuld (door de gemeenten), om er werk van te maken dat belasting op maat door de “sterke schouders” kunnen worden gedragen.

CU en SGP zien in dat hiermee ook belastingfraude kan worden voorkomen. “Aan de keukentafel kan een goed opgeleide gemeenteambtenaar direct zien of de levensstijl in lijn ligt met wat de opgave is, respectievelijk waar er nog ruimte is voor aanpassingen”.

De VNG geeft desgevraagd aan dat zij uitstekend staat opgesteld om ook deze extra taak optimaal te kunnen uitvoeren. Daarbij gaan ze er wel vanuit dat de extra inkomsten die worden gegenereerd ook deels zelf door de gemeenten kunnen worden besteed. Niet onlogisch gezien het steeds zwaardere pakket wat de gemeenten voor de kiezen krijgen, aldus voorzitter Annemarie Jorritsma.

Van Rijn liet via zijn woordvoerder weten dat hij de ontwikkelingen nauwgezet zal volgen. De eerste resultaten van zijn keukentafelgesprekken zijn bemoedigend, en hij ziet (als volgende stap) mogelijkheden om deze keukentafelgesprekken over zorg meteen te combineren met de gesprekken over de belastingen. “Aangezien het een kwestie is van de balans tussen inkomsten en uitgaven kunnen daar nog grote synergie-effecten mee bereikt worden. De vraag, wat heeft u nog echt nodig, wordt immers toch al gesteld.”

De vakbonden staan niet direct afwijzend tegen deze verandering. Ze zien weliswaar dat de banen van duizenden rijksambtenaren hiermee op de tocht komen te staan, maar vertrouwen er op dat ze via een op te zetten omscholingstraject emplooi kunnen vinden in de gemeenten.
Staatssecretaris Jetta Klijnsma (PvdA) van Sociale Zaken en Werkgelegenheid ziet hier ruime mogelijkheden: “Da’s nou het leuke van onze werkgelegenheidsplannen: mochten ze niet aan de bak komen, dan kunnen ze toch middels vrijwilligerswerk met behoud van de bijstand direct hiermee aan de slag!”.

De tijd lijkt rijp voor een majeure verandering van het belastingstelsel. Historisch gezien werd een dergelijke verandering grofweg elke tien jaar ingevoerd ten gevolge van de “veranderende samenleving”. De laatste grote hervorming werd al weer dertien jaar geleden ingevoerd (2001).

Plaatje uit video: “keukentafelgesprek in Deventer” waar goed geïllustreerd wordt hoe enorm verrijkend een dergelijk gesprek kan zijn.

Martin Van Rijn schoffeert miljoenen mantelzorgers

De staatssecretaris van Volksgezondheid gaat 3,5 miljard bezuinigen op een AWBZ budget van 25 miljard. In Pauw en Witteman legt hij uit hoe. Volkomen ongefundeerd stelt hij dat er veel te weinig mantelzorg wordt verricht. Door een vermeend gebrek aan een “betrokken samenleving”. Hij leeft onder een steen, de feiten zijn totaal anders.

De visie van Martin van Rijn
Schuif grote gedeelten van de AWBZ naar de gemeenten (met een sterk verminderd budget).
Stelling: zorgbehoevenden zouden lijden aan een te grote mate van “vraagverlegenheid” in de betekenis van: ik durf niet om zorg te vragen aan mijn naasten (itt een te gemakkelijke vraag naar formele zorg). Martin van Rijn ziet het als zijn missie daar wat aan te gaan doen!
De gemeente zal met je “om de keukentafel” in kaart brengen welke zorg door wie geleverd kan en moet worden. Dat heet dan “zorg op maat”. Hun maat: de ambtenaar bepaalt in hoeverre de buurman, kennissen, kinderen, partner etc. ingezet moeten gaan worden om zorg te verlenen. De ‘rijdende rechter’ achter de voordeur. “U zult het er mee moeten doen!”

Argument is de valse retorische vraag: “willen we in een verzekeringssamenleving of liever in een betrokken samenleving wonen? Hij bevestigt vervolgens ook nog ‘fijntjes’ dat het eerste feitelijk de status quo is in Nederland.
En doet er vervolgens nog een schepje bovenop: “Ik zou deze discussie ook willen voeren als we wel genoeg geld zouden hebben”. Ja, ja, je moet maar durven!

Een grof schandaal. Hij schetst hiermee een beeld dat de directe omgeving van ernstig zieken achterover leunt en maar al te gemakkelijk de zorg overlaat aan te duur betaalde zorgleveranciers.

Op de opmerking dat dat toch niet voor alle familie, vrienden, kennissen, buren geldt, reageert hij nog met “1000-en mensen doen dat al”. “1000-en”???? 3,5 miljoen, meneer van Rijn!!!

De feiten (bron + bron)
3,5 miljoen Nederlanders van 18 jaar en ouder verlenen mantelzorg. Verdeeld als volgt:
2,7 miljoen verlenen hulp aan chronisch zieken, tijdelijk zieken of stervenden.
2,6 miljoen mensen zorgen meer dan acht uur per week of langer dan drie maanden voor een ander.
1,4 miljoen mantelzorgers verlenen meer dan acht uur per week zorg.
1,1 miljoen mantelzorgers die zowel intensieve (>8 uur/wk) als langdurige hulp (> dan 3 maanden) geven.

“Ruim 450.000 mantelzorgers voelen zich ernstig belast. Zij ervaren dat de zorg teveel op hun schouders komt te rusten, dat hun zelfstandigheid in de knel raakt en dat de zorgverlening ten koste gaat van hun gezondheid en conflicten oplevert op het werk of in de thuissituatie. “

Alzheimer Nederland heeft veel onderzoek naar mantelzorgers verricht. Hun bevindingen:
“70% van de mensen met dementie (..250.000..) woont thuis en wordt  verzorgd door hun naaste familie en/of omgeving. Maar dit vraagt zijn tol. 82% (!!!) van de mantelzorgers is overbelast of loopt een groot risico op overbelasting. Als de mantelzorger de ondersteuning van een dementiepatiënt niet meer aankan, is dat een belangrijke reden voor opname in een verpleeg- of verzorgingshuis.”

Ze berekenden dat de vrijwillige mantelzorgers van dementerenden de samenleving 7 miljard besparen (op een totale uitgave aan dementie van 5 miljard). Veelal ten koste van hun eigen gezondheid. Diverse malen werd de noodklok al geluid. Geen enkel gehoor..

Schofferen
Martin van Rijn poneert een volstrekt onhoudbare stelling, om vervolgens zijn afbraak beleid daar mee te verdedigen. Hij past hiermee naadloos in het rijtje van politici die ook ‘excelleren’ hele groepen in de samenleving volkomen onterecht opzij te zetten: Henk Kamp (bankhangende werkelozen) en Geert Wilders (criminele moslims). Om maar een paar voorbeelden te noemen. Van Rijn schoffeert nu 3,5 miljoen mantelzorgers. Van enige betrokkenheid is geen sprake.

Mark Rutte weet inmiddels ook van wanten: “Je moet je aan de grenzen van beschaving en fatsoen houden, „een beetje chique” zijn”.

Liegen, de realiteit ontkennen, drogredeneren, een valse voorstelling van zaken geven en mensen schofferen is niet beschaafd, onfatsoenlijk, en zeker niet “chique”.

Onze ‘verkozen’ regering en volksvertegenwoordigers zitten er niet mee. Met alle dramatische gevolgen van dien: zo steven je af op een sterk verminderde volksgezondheid en welzijn.