Oerknal: foutje, bedankt.

Ons heelal is ontstaan uit een qua omvang niet te bevatten enorme explosie van één ‘singulariteit‘. 15 miljard jaar geleden. de oerknal. de big bang. Maar er ging daar iets mis. en daar hebben we ons hele bestaan aan te danken. Een geluk bij een ongeluk. 
 
Ik ga de lezer niet vermoeien met een beschrijving wat er zich allemaal heeft afgespeeld gedurende deze oerknal. Ik verwijs naar de links onderaan deze blog. Voor een eenvoudig mens als ik overigens niet te begrijpen. In een poging voor mij nog wel enige duidelijkheid te krijgen in die oersoep van spectaculaire gebeurtenissen vielen mij wel twee cruciale weeffouten op die ons lot zouden bepalen.
Daar doe ik konde van in deze blog.

Materie en antimaterie.
In de eerste nanoseconden (!!) van de oerknal ontstonden uit energie werkelijk ongelooflijke hoeveelheden materie en antimaterie. Volgens de theorie en praktijk kan dat (Einstein, bedankt). Altijd in gelijke hoeveelheden en alleen onder bijzondere omstandigheden. Nou dat het bijzonder was moge duidelijk zijn. Nu hebben materie en antimaterie de boeiende eigenschap dat als ze elkaar weer vinden (en ze voelen zich bijzonder aangetrokken tot elkaar), ze onmiddellijk samensmelten en fotonen (lichtenergie) worden.
Dat gebeurde dan ook massaal. Er was licht in de duisternis!

Er zat echter een (tot nu toe onverklaarbare) weeffout in het systeem. De nu geldende theorie is dat op de 100 miljard (!!) deeltjes antimaterie er 100 miljard + 1 deeltje materie bestond. Die 100 miljard deeltjes antimaterie en antimaterie hadden elkaar heel snel weer gevonden.
Maar dat ene deeltje materie kon maar niemand vinden om mee samen te smelten.
Het zouden de muurbloempjes van de oerknal worden.

Maar al die muurbloempjes bij elkaar is wel de enige reden dat we zoveel materie in ons heelal hebben!

Uiteindelijk zouden ze er allemaal samen voor zorgen dat ons heelal uit miljarden en miljarden sterrenstelsels bestaat. Waar ergens in een onbeduidend sterrenstelsel (Melkweg) een onbeduidend sterretje (ons zonnetje in huis) staat te schijnen. Met wat planeten er om heen. Waar op die ene planeet jij en ik op wonen.
 
Zonder deze weeffout, zou het hele heelal slechts uit straling hebben bestaan.
Een schok ging door me  heen toen ik me dat realiseerde. Een flinke naschok zeg maar. 15 miljard later.

De onevenredige verdeling.
Als een singulariteit ontploft zou je verwachten dat het eerlijk verdeeld naar alle kanten uiteenspat. En dat is dan ook zo. Maar ergens zat ook daar een piepklein weeffoutje.
Absoluut minieme dichtheid verschillen in richting en tijd zijn opgetreden. Onverklaarbaar. Maar ze zijn wel de reden dat ons heelal uiteindelijk ietwat onevenredig verdeeld is.
Ook nog eens door die ‘enkele’ residuen materie die maar geen partner konden vinden.  
Zouden die minieme dichtheidsverschillen maar een piepkleine fractie anders geweest zijn dan waren we er niet geweest. Of heel ergens anders, of op een andere manier.
En had onze sterrenhemel er helemaal anders uitgezien. In tijd en plaats.

Ik ‘dank God op de blote knieën’ voor deze weeffoutjes.
Voor deze onevenredigheden in de Oerknal.
Ik ontleen er mijn nederige bestaan aan.

Meer lezen over de oerknal:
Wikipedia: Big Bang
Wikipedia : Oerknal
Urania.be: Big Bang
Nasa: Big Bang
Tripod: Big Bang plaatje: Kheper.net